İstanbul nasıl Kültür Başkenti oldu, inanılmaz..
En büyük boş zaman hobisi "Sinema" olan ben, ayda üç, dört film izleyebilirsem iyi.. Konserlere, tiyatrolara yetişemiyorum..
Hafta sonları maçlar var, ortalama üç gün.. Kalan dört gece, Kültür ve Sanat olaylarına yetmiyor, nerde kaldı, sinema..
Ki beni bilirsiniz, ekran önünde vakit geçirmem.
Ne televizyon, ne akıllı televizyon, ne bilgisayar.. Bu bana günde ortalama 4-5 saat kazandırır, buna rağmen yetişemiyorum..
Güzel değil mi, İstanbul için?.
Yalnız bu hafta koştuklarım, koşacaklarımı söyleyeyim. Seçemediğim için içimde ukde kalanlar hariç..
Pazartesi Süreyya Yeni Yıl Konseri.. Salı CRR Yeni Yıl Konseri.. Çarşamba, tiyatro/ Sanat Oyunu.. Perşembe, Semiha Berksoy Vakfı Yılbaşı Konseri.. Cuma Lütfi Kırdar İDSO Konseri..

*** Pazartesi Süreyya'da Borusan Kuartet vardı, Yılbaşı Konserinde.. Esen, Olgu, Çağ ve Efdal.. Benim evlatlar onlar..
Yeni Yıl için özel program yapmışlar.. Astor Piazzolla'nın ortalama beşer dakikalık eserlerinden, hele de tangolarından oluşan.. Bakın, New York Carnegie Hall'de 90 ülke arasında Dünya Şampiyonu olan bu çocukları seyretmek lazım.. Bakın "Seyretmek" diyorum..
Onların çalarken nasıl eğlendiklerini görmeniz lazım.. Birbirlerine bakışları, jest ve mimikleriyle takılmaları.. Yüzlerinden hiç eksik olmayan gülüşleri.. Onlar eğlenince siz de eğleniyorsunuz.
Ünlü Dört Mevsim'i dörde bölüp çaldılar..
Oblivion ve nerdeyse artık herkesin bildiği Libertango'da olağanüstüydüler..
Alkışları, tekrar tekrar gelişleri görmeliydiniz..
Kulise koştum tabii.. Nasıl sarmaş dolaş olduk.. *** Salı Cemal Reşit Rey'de CRR Senfoni'nin Yeni Yıl Konseri.. Ozan Binici Genel Sanat Yönetmenliği'nden alındığı günden beri bu salona gitmiyordum. O salonu yeniden Uluslararası Kültür Merkezi düzeyine getiren, saygınlığını iade eden Ozan'a Kadir Topbaş'ın vefasızlığını affedemiyordum.
Hayatta en üzüldüğüm şeydir vefasızlık..
CCR Senfoni'yi nurlar içinde yatsın, sevgili kardeşim Arda Aydoğan kurmuştu. Onu anmak için gittim, bir.. Orkestrayı bu konserde yöneten Rengim Gökmen şefimin hatrı da vardı, iki..
İyi ki gitmişim.. Olağanüstü bir konserdi, harika yapılmış programıyla..
Daha ortada şef yokken, Şenova Ülker, yaşayan en ünlü trompetçimiz ve genç arkadaşı Volkan Coşar'ın ayakta trompetleri doldurdu salonu.. Giyom Tel uvertürünün bu girişi adeta "Hazır olun" uyarısı gibidir.
Sonra kenardan Şef göründü ve sonra tüm orkestra o harika açış parçasını çaldı.
İkinci parça.. İkinci parça, Mustafa Kemal Atatürkümün en sevdiği arya, "E lucevan le stelle"ydi, Tosca'dan.. Kurtuluş Savaşı biter bitmez, Mızıka-i Hümayun'u Ankara'ya nakledip, Musiki Muallim Mektebi kurduran ve konservatuarın, yani Opera ve Balemizin temelini atan, büyük kültür ve sanat adamı Atatürk'ümün aryasını Tenor Efe Kışlalı, ne de güzel yorumladı..
Ardından mezzo soprano Aylin Ateş..
Carmen'in ünlü şarkısı Boheme tabii.. Caner Akın.. Dünya çapında olacak yakında..
Deniz Yetim.. Bir müthiş soprano.. İkisi birlikte bir Lehar Düeti yaptılar, Şen Dul operetinden..
Olmaz böyle şey. Sonra da Aylin'le Efe, Carmen'le Don Jose'nin düeti..
İkinci yarı sürprizlerle doluydu. Genelde tenorların söylediği Granada'da Aylin harikalar yarattı. Necip Celal'in Özleyiş Tangosunda Caner'i dinlerken çocukluğum aklıma geldi.. Gene Necip Celal'in "Mazi kalbimde bir yaradır"ını da Deniz nasıl lezzetli söyledi..
Tüm sanatçılar sahneye gelip, o coşku dolu Napoliten Funiculi Funicula'yı söylediklerinde salon yıkıldı. Yarım saat "Bis" olur mu?. Oldu.. Onlar gelip gitmekten, biz alkışlamaktan yorulduk..
Hele de La Traviata'nın ezber bilinen şarkısı..
Birindisi'de tüm salon ayakta dans ediyordu.
İyi repertuar yapınca, bu konserler,Opera'ya yüzlerce, binlerce seyirci kazandırır.. Herkes, ama herkes ders almalı..
Herkes öğrenmeli halka söylemekle, La Scala Jürisi önüne çıkmanın farkını.. *** Bu arada.. İş Sanat'ın geleneksel Johann Strauss Orkestrası Yılbaşı konseri haftaya bugün. Yani 4 Ocak Perşembe.. Acele edin..