Dünkü Sabah'ın en güzel yazısı benim sayfamdaydı.
Nasıl güzel, nasıl içten, nasıl duygu dolu satırlardı onlar..
Yok canım.. Ben yazmadım.. Nerdeeee?..
Sayfanın beşte dördünü ben yazmıştım ama, kalan beşte birdeki çerçeve içine alınmış satırlar, benim bu köşede yıllardan beri yazdıklarımı katlamıştı..
"Tulu Gümüştekin"di yazının başlığı..
Altında da "Annen Sevgi Gümüştekin" imzası vardı.
Babası, nurlar içinde yatsın, Uğur, can dostumdu benim, Ankara yıllarımdan başlayarak.. Tulu, da ayrıca çok sevdiğim bir arkadaşım oldu.. Bu gazetede meslektaşımdı hem de.. Hayat dolu, neşe dolu, canlılık dolu bir kızdı!.
O kızın işte tatil için gittiği çok sevdiği Sardunya Adası'ndan ölüm haberi gelmişti, iki yıl evvel dün..
Eşi, o da sevgili dostum Turkcell Genel Müdürü Kaan Terzioğlu o gün "Tulu 'Burası cennet' derdi. Cennetten cennete gitti" demişti. Unutamam..
Ama Sevgi Hanımın satırları..
İçinizden hüngür hüngür ağlamak gelmiyorsa, dünkü Sabah'ı bulmayın. Benim sayfamı açmayın ve o sayfada bana ait olmayan tek yazıyı okumayın, sakın!.
İçinde Mevlana'dan bir deyiş var. Onu nakledeyim sadece.. Okuyun ve Mevlana'nın diliyle Sevgi'nin kızına ne dediğini iyi, çok iyi düşünün..
"Her şey vaktini bekler
Ne gül vaktinden önce açar
Ne güneş vaktinden önce doğar
Bekle senin olan sana gelecektir..."