Gene boş ve loş bir salon.. Gene sahnede bir büyük sanatçının tabutu..
Ne o?. Üç beş kişi, boş koltuklara konuşma yapıp kendini tatmin edecek..
Bugüne dek ders almadılar.. Fikret Hakan'ın adına gölge düşürdüler.. Şimdi de "Sezoş!." Benim için Sezoş'tu, Sezer Sezin anıtı..
"Sezoş Mantı" yapardı bize çünkü..
Onu "Şoför Nebahat" olarak tanımıştım herkes gibi.. Yeşilçam'ın en "Külhan" kadını, yıldızıydı..
Yıllar sonra, Salomanje'de karşıma çıktı kızı Ayşegül.. Bizim Erol Kaynar'ın amiral gemisini yönetiyordu..
Bir gün bir mantı getirdi önümüze koydu.. Bir defa sunum olağanüstü..
Ama lezzet!.. Yok böyle şey.. Böyle mantıyı ne daha önce yedim, ne de daha sonra..
"Sezoş Mantı bu" dedi.. Sezer Sezin elleriyle yapmış o mantıyı meğer..
Ayşegül ayrılıp gidene kadar, o mantı, Salomanje'nin baş yemeği oldu. İstanbul'un ücralarından değil, Anadolu'nun dört bir yanından "Sezoş Mantı" yemeye geldiler..
Büyük sanatçı, büyük insandı yani..
Camide namazını kıl.. Tamam!..
Ama o boş koltuklara tören rezaletinde ısrar etmekten ne zaman vazgeçeceksiniz, nutuk atma meraklıları?.