Kaç yıl geçti aradan bilmem.. Kadir Dursun'u ve Arykanda'yı beraber tanımıştım..
Arykanda, Finike'de Allah'ın unuttuğu, yolu yordamı olmayan bir dağın tepesindeki antik kent.. Tiyatrosu hala ayakta kalmış. Kadir, burayı dünyadan önce, kendi ülkemize tanıtmamız gerektiğini düşünen, idealist ve becerikli bir genç.. Ve becerdiği işe bakar mısınız?.
Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası'na bu yolu bile olmayan tiyatroda çaldıracak..
Tüm köşe yazarlarını davet etmiş. Çoğunu da ikna etmiş gelmeye.. Biri ben.. Gittik, gittik. Bir yerde yol bitti. Araba durdu. "Bundan sonrası tabana kuvvet" dediler. Nasıl bir yokuş.. En az bir kilometre tırmanacağız.
"Valla çıkamam" dedim. "Bu yaşta o yokuş!. Mümkün değil.." Tam o sırada tiyatronun önünde Fikret Ağabey'i seçtim. Otyam.. Yaşı seksene merdiven dayamış, o zamanlar.. Yani benim şimdiki halim.. O çıkmışsa, bana ayıp.. Tabana kuvvet.. Sonunda kendimi Everest Fatihi Hillary gibi hissedip ulaştım, zirveye..
Yol boyu civar köyden gelen kadınlar tezgah kurmuş, gözleme yapıp, ayranla satıyorlar.. Onlarla mola verip sohbet ederek..
O köy kadınları, şalvarları ile gelip, antik tiyatronun sahne önündeki boşluğuna oturdular ve inanın Vivaldi'nin Dört Mevsimi'ni sonuna dek dinlediler.. Biri kalkıp gitmedi.
Bu Arykanda'da, bu hafta sonu, cumartesi gecesi saat 21.30'da dinlemeye doyamadığım piyanist Anjelika Akbar çalacak.. Kırk yıldır rahat bırakmayan bel ağrılarım gene azmasa, beni kimse tutamazdı..
Antalyalılar ve tatil için Antalya'ya gidenler!.. Kaçırmayın..
Tamı tamına "Hayatta bir defa" yaşanacak geceyi kaçırırsınız yoksa..