Dinç Bey, Sabah gazetesini Basın Ekspres Yolundaki dünya güzeli gazete ve televizyon binasından alıp, şehirdeki bir apartmana sıkıştırdığı zaman, tüm ekibin birlikte yemek yediği, buluştuğu, konuştuğu, tanıştığı, fikir alış verişi yaptığı, hepsinden önemlisi Sabah Takımını oluşturduğu restoranlar, yersizlikten kapandı. Patrona "Bize ortak buluşma yeri lazım" dedim, ama olmadı..
Hafta başında genç yaşında beyin kanamasından ölen arkadaşımız Gürkan Sarıboğa'yı tanımadım hiç. Sabah'ta çalışanların yüzde 90'ını tanımıyorum.
Arkadaşlarım, Sabah'ta çalıştıklarından, ya da adlarından utandıklarından olacak, güvenlik kartlarını takmadıkları, taşımadıkları için, inip çıkarken asansörde yüzde doksanı, başı ile selam vermeye, gülümsemeye dahi gerek görmeyen asık suratlıların bizden olup olmadıklarını bile bilmiyorum.
Başlıkta teşekkür ettiğim İlksen, Gürkan'ın eşi..
Beyin ölümü gerçekleşen eşinin organlarını, o acı içinde bağışlamış. Gürkan, bir kişiye göz, üç kişiye de hayat vermiş..
İlksen sadece bu örnek kararı almakla kalmamış. Soruşturmuş. O gün Türkiye'de beyin ölümü gerçekleşen 9 kişi var. Organ bağışlayan aile 1.. Ölüm bekleyen onlarca hastayı yaşatacak organlar, toprak olmaya terk edilmiş, o gün..,
Çağrı yapıyor, Organ Bağışı çağrısı..
Teşekkürler İlksen..
Gazetem, senden ders alıp, Organ Bağışını kampanya haline getirmeli..