Bu Artİnternational'a sonuncu gidişim herhalde.. Tatil öncesiydi, yazı gecikti..
Bu bir sanat fuarı değil, kapanın elinde kalıyor panayırı.. "Düzen"in "D"si yok.. Dünyanın dört bir yanından malları yığmışlar, satacaklar, amaç o..
Haliç Kültür Merkezi kapısından girdim ki, kıyamet.. Ne nerde, belli değil.. Bir kalabalık.. Bir sıcak.. Karınca yuvası, arı kovanına girmiş gibi, şaşkın etrafa bakıyorum.. Çünkü bir resme bakmak mümkün değil..
Ben, gazeteci olarak, yerli galeriler, yerli sanatçıların peşindeyim..
Yahu, bölmeleri ülkeye göre yap.. Bileyim ki, "A"da, Türkler var..
Yoo.. Rastgele herşey.. Fuar her zamanki gibi.. Dehliz bilmecesi.. Kalabalık, karambolda, ayni yerden 40 defa geçiyorsun..
"Yahu" dedim, 40 defa, "Şu yerlere bir şerit döşeyin, insan o şeridi izlediği zaman, tüm fuarı dolaşmış olsun.."
Masraf olur, yapılır mı?.
Amaç mümkün olduğu kadar malı, mümkün olduğu kadar kısa zamanda satmak olunca, böyle oluyor..
Bir hafta sonu öğleden sonram ziyan oldu resmen..
Üç saatte bir Nuri Bilge Ceylan fotoğrafı gördüm, Dirimart'ta.. Tablo gibiydi. Nuri Bilge, dünya çapında bir fotoğraf sanatçısı.. Bana sorarsanız, sinema adamlığından da öte.. Resminin önünde mıhlanıp kalıyorsunuz.. İkincisi de Zilberman'daki Azade Köker.. Nasıl muhteşem bir Mardin yapmış!. Resim değil, Mardin'i hala ve hala "Dünya Kültür Mirası" ilan etmeyen Birleşmiş Milletler'e bir tokat..
"Böyle bir güzellik olmaz" demiştim, Mardin'e gittiğimde.. O güzelliği nasıl tuvale taşımış, Köker. Büyülendim resmen.. Ve de içim kan ağlıyor şimdi, Mardin'den, o dünya mirasından bugün gelen haberleri duydukça..