En önde gelen haber kanallarının sunucuları.. En önde gelen, en çok okunan yazarlar.. Belki de popülizm cazibesine katıldıklarından, Ceza Hukuku nedir, zerre öğrenme zahmetine katılmadan, hep ayni klişelerden yapılmış sakızları çiğneyerek ceza yargıçlarına saldırıyorlar..
Halkı da yanlış yönlendiriyorlar.
Onlara biraz Ceza Hukuku dersi vermek lazım.. Çünkü bu hukuk, yarın onlara da lazım olabilir.
Dün bir yazar, ceza kararlarındaki indirimlerden örnekler verdiği yazısını "AKP'nin kadın- erkek adaleti bu.." diye bitiriyordu.
Sevgili Dostlar..
Bu "AKP'nin adaleti" değildir. Bu İtalyan Ceza Kanunu esas alınarak hazırlanan 1926 tarihli Türk Ceza Kanunu'nun adaletidir. İtalyan Ceza Kanunu da esaslarını, Roma Hukuku'ndan alır. Yani Evrensel Hukuktur.
Evrensel Ceza Hukuku'na paralel, Türk Ceza Kanunu da, "Kanunsuz suç ve ceza olmaz" temeli üzerine kurulmuştur.
Bu şu demektir.. Bir eylem, ancak kanunda yazılı ise, suç olur. Yargıç kafasından suç yaratamaz.
Bir suça ancak kanunda yazılı sınırlar içinde ceza verilir. Yargıç kafasından ceza ihdas edemez.
Bu iki esas, insan haklarının temelidir. Bu esaslar sayesinde, keyfi bir kararla suçlu ilan edilemez ve keyfi bir cezaya çarptırılmazsınız..
Evrensel Ceza Hukukunda, bu arada tabii Türk Hukukunda da, herkes, suçu kanıtlanana kadar masumdur. İnsanlar masum olduklarını ispat zorunda değillerdir. İspat görevi suçu iddia edene düşer.
Bunun temelinde yatan da, gene insanların keyfi suçlanması, aşağılanması, itibar kaybına uğramasını önlemek, yargıcın etki altında kalmasına engel olmaktır.
Ceza Yargıcı, suçlu için istenen cezanın en alt sınırını esas almak zorundadır. Bu sınırı aştığı hallerde, gerekçe göstermek zorundadır. Her halde, kanunda yazan sınırın üstüne çıkamaz.
Yani, diyelim savcı, 8 yıldan 21 yıla ceza istiyorsa, Yargıç 8 yıl 1 gün ceza verdiğinde o 1 günün sebebini gerekçesine yazmak zorundadır. Bunun sebebi de, artık tahmin edersiniz, keyfiliği önlemektir. Ceza Yargıcı 1 gün için bile keyfi karar veremez. Verirse, ortada "Hukuk" kalmaz.
Ceza Yargıcı, kanunda yazılı tüm indirim koşullarını dikkate almak zorundadır. İndirim hakkını da keyfi kullanamaz. Suç ne olursa olsun, zanlı, kanunda yazılı indirim şartlarına sahipse, yargıç o indirimi yapmak zorundadır.
Son günlerin en büyük klişesi "İyi hal"i örnek vereyim. "Efendim duruşmaya kravatlı geliyor diye bir ırz düşmanı caniye indirim yapılır mı?."
Evet. Yasada öyle yazıyorsa, yargıç o indirimi yapmak zorundadır. Eğer bu indirimden rahatsız iseniz, yargıca değil, yasaya itiraz etmeniz gerekir. İçindeki öfke ne kadar büyük olursa olsun, öfkesine yenilmeyen, toplumsal tepkilere bakıp, popülist kararlar vermeyen yargıç eleştirilemez. Esas aynidir. Ceza Yargıcı keyfi davranamaz.
Yapılması gereken, Türk Ceza Kanunu'ndaki en ağır ceza olan "Ağırlaştırılmış Müebbet'le yargılanan ve mahkum olanlara hiçbir surette indirim uygulanmaz" diyen bir maddeyi kanuna eklemektir.
Bu yazdığım esaslardan en küçük ödün vermek, faşizme kapıları sonuna dek açmak olur.. Bu deyişimi, başka ağız sakızı, önüne gelene "Faşist" diyerek, bu sözcüğün anlamını ucuzlatanlarla karıştırmayın.
Kanunsuz suç yaratmak, kanunsuz ceza vermek, alt sınırı gerekçesiz yükseltmek, kanunda yazılı indirimleri keyfi uygulamamak, suçu kanıtlanmamış vatandaşları, yargısız infazla suçlu ilan ve mahkum etmek, savunmayı kutsal ve dokunulmaz bir hak olmaktan çıkarmak, faşist yönetimlerin hukukudur.
Bu kapı açıldığı anda, hiçbir güvenceniz kalmaz. Yarın güçlü olan bir başkası, sizi önce suçlu ilan, sonunda da mahkum edebilir.
İnsan haklarına saygılı demokrat rejimler Ceza Hukuku'nda keyfiliği asla kabul etmezler.
Bu kapının aralanmasını dahi düşünmeyin.
"Bir masum, 1 gün haksız yatacağına, bin suçlu aramızda dolaşsın" ilkesi, İnsan Hakları'nın temelidir. Ödün vermeyin.