Ergin Konuksever aradı, yıllar yıllar sonra.. "Alo" demeden sitem ettim.. "Hangi dağda kurt öldü" diye.. Bir "Kurt" ölmüş gerçekten.. Ortak dostumuz Orhan Çetinkol'u kaybetmişiz..
"Yüzbaşı Orhan Çetinkol" olarak tanıdım onu.. Yarışma spikeri öyle sundu.. Gazetecilik hayatımın ilk göreviydi, Konkurhipik Türkiye Şampiyonası.. M. Ali Ağabey görevi verince "Konkurhipik ne" demiştim..
Gazetecilikte "Bilmiyorum" yok. Öğreneceksin, yazacaksın..
Erkenden gittim, Atlı Spor kulübüne.. Sora sora öğrenmeye başladım..
Yarışlar başlayınca, seyrettiklerim beni fena halde sardı. At ve insanı birleştiren müthiş bir spordu, Binicilik..
Yüzbaşı Orhan Çetinkol, Ordu Süvari takımındandı. Müthiş de bir biniciydi. Dost olduk. Müthiş sporcu olduğunu da gördüm. Atıcılıkta, boksta, atletizmde vardı..
Sonra çok başarılı iş adamı oldu..
Vali Konağı'nın sonundaki Vali Konağı Apartmanı, o yıllarda İstanbul'un simgesiydi. Gökdelenin alında Manej diye harika bir şarküteri açtı. Nişantaşı'nın ilk efsanelerinden. Sonra hemen bitişiğinde Bizim Ahır diye bir gece kulübü yaptı.. Ali Kocatepe ile ayni evi paylaşırdık, Erkekçe yıllarında.. Gece geç saatlere kadar dışarda kalmama sebep olan üç kulüp vardı o yıllarda.. Erol Kaynar'ın Galata Kulesi.. Ertekin'in Etiler'deki Çatı'sı.. ve de Orhan Yüzbaşımın "Bizim Ahır"ı..
Sporcuydu. Dosttu.. Neşe adamıydı..
İki ay evvel Sarıyer tepelerindeki evinde buluştuk, en son.. Dertleştik, sohbet ettik.. Yemek yedik.. "En kısa zamanda tekrar buluşalım" diye de sözleştik..
Ama bizim aşağıda verdiğimiz sözler, yukarıyı bağlamıyor..
Ergin "Başımız sağolsun" derken, herkese talkını verirken, kendisi unutan bana bir daha hatırlattım..
"Hayatı erteleme oğlum!.."