Dünyada bir tane Boğaziçi var. Öyle olunca, Boğaziçi Üniversitesi de bir tane oluyor.. Ama bu rüya kadar güzel kampüsü değil sadece Boğaziçi'ni emsalsiz yapan.. Üniversite olarak da müthiş..Gerek bilimsel, gerek sosyal faaliyetleriyle..
Bakın geçenlerde yazmıştım.. "Gidersem gözü açık gitmeyeceğim. İçimde ukde kalmayacak. İstediğim hemen her şeyi yaptım" diye.. Ama her gidişimde, faaliyetlerine her katılışımda içim cız ediyor.. "Üniversiteyi keşke burda okuyabilseydim" diye..
Yoo.. Yoo.. 1958- 62 arasında Mülkiye'de okuduğum, o Mülkiye'nin bir parçası olduğum için gurur duyuyorum. Bugünkü Hıncal'ı yaratan parçalardan biri o Mülkiye'dir.. Ama isterdim ki, liseden bozma o tesis yerine, Boğaziçi gibi bir kampüste geçsin Üniversite yaşamım..
Boğaziçili gençler?. Buraya kişisel başarılarınızla girdiniz. Şimdi, orada hayatınızın en güzel çağını yaşıyorsunuz.. Bunun bilincinde olun.. Boğaziçi'nin kıymetini bilin. Bir Boğaziçi daha yok ve bir daha da hayatınızda olmayacak..
Dün gece (Çarşamba) bir rüya yaşadım gene Boğaziçi kampüsünde..
Sevgili Evin (İlyasoğlu) Boğaziçi Klasik Müzik Gecelerinde sömestr sonrası ikinci yarının açılışını yapıyordu. 17 yıldır sürdürüyor, Evin, okulun açık olduğu her çarşamba bu geceleri..
Programı uzattı bana.. "Arka sayfasına bak" diye..
Koca sayfada "Boğaziçi Üniversitesi 1863" yazıyordu sadece.. Oysa evvelden arka kapakta sponsorların listesi olurdu.
Dünyanın en iyi üniversitelerinden birine, mezunları yarın bu ülkede çok önemli yerlere gelecek okula sponsor olmaktan vaz geçti, kamu ve özel kurumlarımız.. Oysa sponsorluk işte tam da bu.. Böyle bir kaynağa destek olmaz da, kime, neye olur insan.. Bugün verir, yarın fazlasıyla alırsın. Boğaziçi'ne sponsorluk o..
Finansbank da bırakmış.. "Herkese lazım bir Finansçı" reklamlarının bir gösteriminden vaz geçseler yeterdi. Herkese bir Finansçıyı bilmem, ama onlara yarın mutlak bir yığın Boğaziçili lazım olacak..
Türk Hava Yolları utandırıyor artık bu konuda beni.. Sponsorlukları, Boğaziçi'ne, kültüre, sanata, gençliğe destekleri sadece ve sadece 30 pas bilet.. Hepsi o.. Onu esirgedi, milyarlık tanıtım bütçesi olan kamu kurumumuz..

***
Evin, 2014 ilkbahar sezonu açılışına, Kremlin Balesi solistlerini getirmeyi başarmış. Genç Rusya'nın en önemli bale yuvalarından biri. Klasik kadar, modern bale de var, repertuarlarında..
Gece yarısı inmişler İstanbul'a.. Doğru otele.. Öğlen birde prova için kampüse gelmişler.. 19.30'da gösteri.. Sonra doğru hava alanı.. Programları öyle yoğun ki.. Ama Evin, iki ara, bir dereye, işte böyle sıkıştırmış onları..
Çok güzel bir program yapmışlar. Çaykovski Fındıkkıran/ Prensle Marie'nin Dansı ile başlayan.. Alisa Aslanova ve Mikhail Martynyuk.. Sonra modern bir bale, İlk Öpücük'ten bir ikili.. Saori Koike ve Egor Kutuzov..
Ve.. ve gecenin unutulmazı.. Benim müziğine bin defa dinlesem, koreografisine bin defa seyretsem doyamayacağım Kuğunun Ölümü..
Camille Saint-Saens'in Kuğu'su, benim için dünyanın en güzel çello eseridir.. Müzik girdiğinde gözümü kapayıp dinlemek istedim. Ama ne mümkün.. Sahneye yeni Rus balesinin en önemli dansçılarından Alexandra Timofeeva girdi.. O nasıl bir Kuğunun Ölümü dansıydı, Tanrım!.. O nasıl rüya gibi, masal gibi bir danstı?.
"Bunun üstüne daha ne izlenebilir ki" deniştim ki, Messenet'nin Elegie'si başladı.. İrina Abilitsova ve Mikhail Evgenevov ile.. Al sana bir rüya daha..
Klasik, modern en güzel balelerden en seçme danslarla devam etti gece ve Çaykovski Kuğu Golü'nün unutulmaz adagiosu, Prensle Kuğu'nun ikilisi, ardından Minkus'un Don Kişotu ile final.. Timofeeva ve Martynyuk muhteşemdiler. İkililerinde de, sololarında da salon yıkıldı, arka arkaya..
Bale müthiş bir sanat.. Sanat da yaşamın tadı, lezzeti, güzelliği!.
Teşekkürler Boğaziçi!.. Teşekkürler Evin!..