Borusan Filarmoni Orkestrası (BİFO) kurulalı 15 yıl olmuş. Zaman nasıl hızlı geçiyor.. Asım Kocabıyık, nur içinde yatsın, "Bu ülkeden kazandıklarının bir bölümünü bu ülkeye geri veren" iş adamları listesinin tepesindekilerdendir. Bir tahta bavulla indiği İstanbul'da kendi zeka ve becerisi ile elde ettiği servetin bir bölümünü, kültür ve sanata destek için ayıran adam..
Gürer Aykal'la el ele vermiş ve bu ülkenin ilk "Sivil" senfoni orkestrasını kurmuşlardı.
15. Yıl Konserine İtalya asıllı Fransız Tenor Roberto Alagna ve Romen mezzo soprano Roxana Constantinescu konuktu. Ünleri dünyayı sarmış iki müthiş ses..
Ama perşembe gecesi herhalde ben formda değildim.. Massenet'nin Werther ve Bizet'nin Carmen Operalarından aryalarda büyülenmedim.. Sanki çok daha iyi tenorlar ve sopranolar dinledim gibi geldi bana konser boyunca..
Çıkışta tanıdıklarla konuştum.. Benim gibi "Eh işte" diyenler de vardı, "Muhteşem bir konser izledik, değil mi" diyenler de..
Bana sorarsanız, konserin doruk noktası, solistlerin şarkılarından biri değil, Bülent Evcil'in, Carmen'in son düeti öncesi yaptığı flüt soloydu. Harika üfledi Bülent..
Alagna, fevkalade şirin, fevkalade sempatik bir insan. Konser sonunda, Selim diye bir genci çağırdı sahneye.. Baktık.. Bocelli gibi gözleri görmeyen bir delikanlı.. Selim'e bir arya söyletti önce.. Alkışlar kopunca, Selim bir de popüler şarkı söyledi, Opera diliyle.. Kalamış.. Alagna dolu salonu bir koro şefi gibi yöneterek, harika bir eşlik sağladı.
Artık herkes mutluydu..
Bakalım hangi gazete, Selim'i bulacak ve hem onun, hem de o gece orda nasıl olduğunun hikayesini yazacak?.