Mustafa Sarıgül ve Türker İnanoğlu, el ele verip Şişli'ye çok önemli ve çok gerekli bir mekan kazandırmışlar. Kent Kültür Merkezi.. "Geleneksel Ermeni Kıyafetleri defilesi" vardı geçen hafta, o vesileyle ilk defa gittim. Çok güzeldi. Hem mekan, hem gece..
Julia Mutlu, 1590'dan bu yana Anadolu Ermeni kılıklarını, gene geleneksel müzik ve geleneksel yaşam ortamında sundu bizlere.. Bazı kıyafetler büyük annelerin sandıklarından.. 150 yıldan bu yana pırıl pırıl saklanmışlar. Bazılarını, devre ait, resim, minyatür, tablo ve bilgilerden Mutlu tasarlamış.
Tepeden tırnağa.. Başlıklar, kıyafetler, çoraplar.. Hele o renk ve desen cümbüşü örgü çoraplar.. Julia Mutlu müthiş bir tasarımcı.. Nasıl renkler bulmuş, bir araya getirmiş..
Geleneksel Ermeni müziği eşliğinde izlerken, bu ülkede yaşayan hepimizin nasıl Anadolu olduğumuzu bir kez daha fark ettim, gözlerim ve kulaklarımla.. Kıyafetler, yörelere göre değişiklikler taşıyor, ama hepsinin özü Anadolu.. Bizim köyün Çerkes kılıklarını bilirim.. Van, Çaldıran'daki Kürt, Çukurova'daki Türkmen köylerini de.. Yan yana koyun, türkü, Kürdü, Ermeni'yi, Çerkesi.. başına, elbisesi, pabucuna, sakalına, bıyığına bakarak ayırt edemezsiniz..
Öyle Anadolu'yuz biz.. Kendi halimize bıraksalarmış.. Şimdi bıraksalar.. Dalmış gitmişim..
Ne yazık ki, ayrımcılık her devirde var. 1590'da padişah, Venediklilerle dış ticaret başlayınca, Türk tüccarlarla, Ermeni ve Rumların ayrılmasını emretmiş, kavuk renkleriyle.. Hani Venedik'te Yahudilerin kırmızı başlık giymeleri mecburiydi ya, o zaman.. Bizde de gayri müslimler mavi kavuk giyecek. Beyaz Türklere mahsus..
Yani, Türkler, 1590'dan beri, yani 400 yıldır, "Beyaz.."
O zaman nerden çıktı, bu "Zenci" Türkler?.