Dün Vahap Munyar'da okudum. Toktamış Ateş Hocam da ölümünden iki ay önce sağ bacağını kestirmiş ama ailesinden açıklanmasını istememiş.
Hastaneden izin alarak katıldığı bir yemeğe tekerlekli sandalye ile gelince, birkaç dostu durumu görmüşler. Hocam onlardan da yazmamalarını rica etmiş..
Şimdi Sevgili dostum Hasan Cemal'e yeni bir araştırma konusu çıktı.
"Toktamış Hoca, bacağını kestirdiğini niçin saklama zorunda kaldı?.."
Sonra, bunları birleştirir bir de kitap yapar..
"Zor ülkede, Zorunda kalmalar!.."