Sınıf arkadaşımdı, Ankara Kurtuluş Lisesi'nde Berkant.. 1950'li yılların sonlarında.. Üniversite yıllarında ayrılan yollarımız, 70'li yılların başında o ülkenin en popüler popçularından, ben Modern Folk'un meneceri olunca bir kez daha kesişti..
İzmir Fuarı'nda buluşurduk her yaz.. Efes'in havuz başı anılarımızla doludur. Sonra kayboldu gene ortalardan.. Küsmüş müydü bir şeylere bilmem.. Herkes gibi o da yaşarken unutuldu. Ardından yazılar, yorumlar, sayfalar, ekranlar kapladı, hep olduğu gibi.. Hemen hepsini okudum. En doğru, en yüreklisini Murat Meriç söyledi, Radikal'de..
"Samanyolu onun çöküşüdür" diyor Meriç.. "Bay Samanyolu" diye anılan adam için bunu söylemek kolay mı?. Ama gerçek.. Çok ama çok iyi bir şarkıcı olan Berkant, Samanyolu'nun altında ezildi resmen..
Nerdeyse milli marşa dönüşen ve hemen herkes tarafından, yerli yersiz her fırsatta söylenen şarkı öyle büyüdü, öyle büyüdü ki, Berkant'ı altına aldı. Yaptığı her şeyde yeni bir Samanyolu beklendi. Olmadı tabii. Şarkı şarap gibi eskidikçe kıymetlenir, her gün daha popüler olurken, Berkant popülaritesini ayni hızla yitirdi. Ölümcül kanser olup hastaneye yatmasa, adını anan, hatırlayan kalmayacaktı.
Ölüm ilanına bakarken içim burkuldu. İlanda kızı Fulya'nın adı yoktu.. Ne kadar ayıp!..