1971'in sonları.. Delta Ajans'taki odama, Ahmet Kurtaran elinde bir 45'likle girdi.. "Boss.. Bu plağı bir dinle bayılacaksın" dedi.. Dinledim.. Bayıldım gerçekten..
"Bunu repertuara almalıyız" dedim.. "O bir türlü arayıp da bulamadığımız final şarkımız olabilir.."
Cüneyt Ağbi'nin Delta Ajansı, menecerliğini yaptığım Modern Folk'un resmi ofisi.. Cüneyt Ağbi de "Bossun Bossu" ünvanıyla meşhur..
Konserler harika geçiyor ama, finalde seyirciyi ayağa kaldırıp kıyameti kopartacak bir şarkımız yok. Aslında iki tane var.. Doğan Canku düzenlemesi iki müthiş şaka şarkısı.. Harry Belafonte'nin Afrika'dan getirdiği Mangvani Plulele.. Doğan, İspanyol, Çin ve İstanbul ağızlarıyla düzenlemiş. Öteki "Dejenere Leblebi.." O da matrak.. Opera korosu falan gibi çalıp söylüyorlar. Seyirci ölüyor.. Ama Doğan ikisini de pek sevmiyor.. Neşeli gününde ola ki söylesin..
Ahmet "Olmaz" dedi.. Modern Folk, dünya folkundan da örnekler söylüyor ama aranjman söylemiyor o devirde.. "Millet nasıl kendi folkunu dünyaya tanıttı. Biz de Türk Folkunu tanıtmalıyız" diyorlar.. O bayıldığım şarkı, Mirelle Mathieu'nün Yahudi Folkundan bir derlemesi.. Fikret Şenes Türkçe sözler yazmış..
"Memleketim" ortaya çıkmış. Zamanın en büyük üç caz şarkıcısından biri, belki de birincisi Ayten Alpman söylemiş, ama nasıl söylemiş..
Plağın adını sanını bir daha duymadım.. 1972 ağustos sonu, İzmir'e , Fuar'a çalışmaya gittik. Şarkıcı, türkücü, popçu, arabeskçi kim varsa Türkiye'de orda.. Fuar Bahçeleri önünde 35 kişiye varan listeler asılı. İnsanlar akşam sekizde giriyor, sabaha karşı beşte falan çıkıyorlar, öylesi..
Biz Efes'te kalıyoruz. Bir öğlen havuz başında oturuyoruz. Ahmet "Ayten Alpman geldi" dedi.. "Aman tanıştır" dedim.. Gittik yanına.. Muhteşem bir hanımefendi..
"Memleketim'e bayıldım" dedim.. "Ne oldu o şarkı.."
Aldırmadı bile.. "Satmadı" dedi.. "Bir yanlışlık vardır, o plak satmaz mı" diye direttim.. 10 dakika kadar konuştuk. Belli, şarkıyı o da pek sevmemiş. Üzerine gitmemiş.. "Bir daha deneyin" dedim.. "Mümkün değil" dedi.. "Kalıbını bile erittiler.."
O zaman, Türkiye büyük ekonomik kriz içinde. Plakları basan kalıbın maddesi bulunmuyor. Bu yüzden satmayan plak kalıpları anında eritilip yeniden kullanılıyor..
Plağı firma 300 tane dağıtmış deneme için. Sistem öyle.. Bu 300'ün satış hızına göre, esas tiraja karar veriliyor. Belli bizim Ahmet'ten başka alan olmamış. 300 plak da raflarda kalınca, vazgeçilmiş.
Fuar boyu, Efes havuz başında Ayten'le beraberdik.
1972 sonunda hastaneye yattım.. İlk ameliyatın ardından baktım, Ayten Alpman, o zamanki eşit Ümit Aksu ile baş ucumda.. Konser için gelmiş Ankara'ya.. Gülhane Hastanesi, kentin en uzak köşesinde.. Oralara kadar gelmiş.. Sözü Memleketim'e getirdim.. "O şarkıyı yeniden okumalısın" dedim.. Hasta nazı yaptım hatta.. "Hatrım için.."
Ameliyat sayısı arttı. Hastanede kalmam uzadı.. 6 ay kadar sonra, Ayten bir daha ziyaret etti beni.. Gene Ankara'ya gelmiş.. Elinde de bir 45'lik plak..
"Bak senin hatrın için yaptım" dedi.. Baktım..
"Memleketim!.."
Gene bir şeyler olmadı pek.. Sonra 1974 geldi.. Sonra Kıbrıs'a çıktık.. Sonra..
Herkes biliyor..