Onu tanıdığımda çiçeği burnunda bir gazeteci bile değildim.. Cebeci'de okuyan, Cebeci'de oturan bir lise öğrencisi.. İki salon vardı, Ankara sporuna açık. Biri bizim orda Mülkiye salonu.. Öteki o zaman için Allahın unuttuğu yerde Gazi Eğitim.. (Şimdi Gazi Üniversitesi.. Kentin nerdeyse göbeği..) Beşevler otobüs son durağıydı. İner kilometrelerce yayan giderdik, tarlalar arasından, Gazi Eğitim'e..
Erkek maçları Mülkiye, kız maçları Gazi Eğitim'de yapılırdı.
Pakize Hocam, Gazi Eğitim'in Beden Eğitimi bölümü yönetici hocalarındandı.
Tam Cumhuriyet Hocası..
Gazi Eğitim kız takımları, voleybol, basketbol başta, her sporu yapan öncülerdi.
Pakize Hocam, ünlü Futbol Hakemi, daha sonra benim de üyesi olduğum Basketbol Federasyonu'nun başkanı bir spor adamı, Faik Gökay ile evliydi..
Sonra akraba olduk.. Kuzen Necip (Kışlalı), kızları Demet'le evlendi..
Sonra ayrıldılar.
Ama kızları Petek, hâlâ küçük kuzenim benim. Pazartesi bir not geldi telefonuma, Petek'ten.. Pakize Hocamı kaybetmişiz.. Yıllardır, sessiz sedasız Yalova'da yaşıyorlardı..
Tesadüfe bakar mısınız?.
O gece İş Sanat'ta Şiir Gecesi var. Ordayım.. Yerime oturdum.. Omzuma bir el dokundu.. Döndüm.. "O sen misin, Dirayet" dedim, şaşkınlıkla.. "Evet" dedi.. Pakize Hocamın, 1961 mezunu en iyi öğrencilerinden.. Zamanın Gazi Eğitim Kız Basketbol Takımı kaptanı Dirayet.. Bu ülkede kız basketbolunun öncülerinden Dirayet.. Yani nerdeyse 40 yıl geçmiş görmeyeli.. Duymayalı..
"Ne acı bir günde rastlaştık" dedim. O da haber almış.. Sarıldık..
Nurlar içinde yat, Hocam!..