Çekimin tam da ortasında söyledi Mehmet (Aslan).. Öyle dona kaldım, 90 Dakika'da..
Cem Ağabey'i de kaybetmişiz.. Cem Atabeyoğlu..
Ne güzel başlık atmış bizim çocuklar..
"Türk sporu hafızasını yitirdi!."
Yaşayan en büyük spor tarihçimizdi..
Ama ötesinde, nasıl insandı.. Nasıl adamdı.. Nasıl ağabeydi..
Ankara'nın isimsiz gençleriydik onu tanıdığımda.. İstanbul'a maç için trenle gelip giden.. Bab-ı Ali büyükleri burunlarından kıl aldırmazken, bize meslektaş muamelesi yapan "Devler"in başında geliyordu. Onu anıt gibi sayar, "Baba" gibi severdim.
Sonra Olimpiyatlar yaşadık birlikte.. Yan yana iki hafta, sılada.. O dönemlerde daha da yaklaştık. Bilgisine, görgüsüne ve bildiklerinin hepsini paylaşma çabasına hayran oldum, zerre kıskançlık duymadan..
Cem Ağabey'den çok şey öğrendim..
Beni "Ben" yapan yanlarımda onun payı çoktur..
Gönlümden bir parça daha gitti, yukarılara..