Pazarı ekran başında yaşadım..
Bizde Fener- Beşiktaş derbisi vardı.
Amerika'da onların en büyük derbisi.. Super Bowl.. Yani Amerikan Futbol Şampiyonası final maçı..
Sevgili Şansal, NTV'de vardır.. Maç öncesi ve maç sırası yayınları bir izlesin.
Bir derbiyi el oğlu nasıl veriyor, sabahtan başlayarak 14 saat süren devamlı programla, biz nasıl veriyoruz..
Orda bir şenlik, bir festival, karnaval havası var.. Bizde terör çetelerinin buluşması..
Orda, müzik, şarkılar, danslar.. Bizde bıçaklar, yakılan tribünler, sökülen koltuklar..
Orda insanlar insan.. Bizde hayvanat bahçesinin kafesine alınmış yaratıklar..
Orda maç, milli marşla başladı. Dünya güzeli bir soprano sahanın ortasındaki podyumda söylüyor.. Arkasında 30 tane, sekiz on yaşında çocuk.. Her cinsten.. Zencisi, çekik gözlüsü, kızılderilisi dahil.. 117 etnik halkın yaşadığı ülkede Amerikan Milli Marşı nasıl bir coşku içinde, nasıl gururla söyleniyor ve dinleniyor.. Tribün görüntülerine bakıp ağlayasım geldi..
Adamlar, hem de dünya savaşlarında birbirlerini kesenler, tepelerine atom bombaları yiyenler dahil, 117 milletten bir "Ulus" yaratmışlar, 200 senede..
Biz bin senedir yan yana, iç içe yaşadığımız Anadolu'da birbirinden her bahane ile nefret eden kuşaklar yetiştirmişiz..
Dini geç, mezhep nefret sebebi.. Tuttuğun partiyi geç, tuttuğun takım nefret sebebi.. Babanın kanı, ananın dili nefret sebebi.. Aşiretin, kabilen nefret sebebi..
Bizde de milli marş söyleniyor, canlı manlı değil, banttan.. Dinleyen yok. Yaşayan yok. Saygı duyan yok.. Millet birbirine küfürle meşgul..
"Maçlardan önce milli marş kaldırılsın.. Dünyanın neresinde var" demek, demokratlık, entellik, hava, bizde..
Eloğlu olmayan "Ulus"u yaratmış. Ulusal marşı yürekten söylüyorlar..
Biz olan ulusu paramparça etmişiz.. Milli marş kimsenin umurunda değil..
"Ne milli marşı.. Kaldırılsın" diyoruz..
Kaldırırlar merak etmeyin..
Bizi bu coğrafyadan kaldırırlar.. Kına yakarsınız..