Galatasaray, tarihinin en kritik günlerini yaşıyor.. Kulüp, maddi, manevi çöküntü halinde olmanın ötesinde, parçalanma tehlikesi de yaşıyor..
Evet, parçalanma..
Adnan Polat'a karşı hızla büyüyen muhalefeti, son zamanlarda yeniden hortlayan Dazlakların, yani "Liseciler"in fena halde kullandıklarının işareti, hem medyada, hem kongrede görüldü.
Organize dazlaklar, Özhan Canaydın'ın "Bu kulübü gene liseye teslim edin" vasiyeti ile gittiğini kulaklara fısıldadılar. Bu vasiyetin yapıldığı kişinin de Mehmet Helvacı olduğu söylendi.
Işın Çelebi'nin "Beyaz Galatasaraylılar" sözleri aslında bu dazlakları işaret ediyordu. O zaman "Ne alakası var" diye kıyamet koparıldı.. Çelebi, bölücülükle itham edildi. Oysa gerek kongre sırasında, gerek sonrasındaki gelişmeler, Çelebi'nin aslında çok yakın bir tehlikeyi işaret ettiğini ortaya koydu.
Polat'ın idari olarak ibra edilmeyişini açık seçik "Lisenin zaferi" olarak yazan, "Liseci" gazeteciler gördük.
Galatasaray Başkanlığına aday gösterilen Ünal Aysal'ın ekibi diye empoze edilmeye çalışan isimlerin hemen hepsi liseliydi ve durum giderek "Liseci" olmayan liselileri dahi fena halde rahatsız edecek boyutlara ulaştı.
Bu satırları yazdığım salı sabah saatlerinde, Adnan Polat henüz yeni kongre ile ilgili açıklamalarını yapmamıştı. Neler olacak henüz bilmiyorum. Ama tükenmiş Polat'ın, yeni seçime girme hakkı olsa bile yarışacak halinin kalmadığını görüyorum.
Galatasaray'da yönetim değişecek. Ortada görülen tek aday Ünal Aysal..
Ünal, kulübe en zor zamanlarda koşan, her zaman yardıma hazır olduğunu ilan eden ve gereğini yapan, asla başkanlık, ya da yöneticilik ihtirası olmayan bir Galatasaraylı. Yakından tanıyorum. Adamlığına ve Galatasaraylılığına kefil olurum.
Ama tarihinin en büyük krizini yaşayan ve tekrar edeyim, bölünme tehlikesi içine giren kulübü toparlayacak yönetim deneyiminin hiç olmadığını da biliyorum. Çok başarılı olabilir, adını efsane başkanlar arasına yazabilir. Ama deneyimsizliği, hem kendisine, hem Galatasaray'a pahalıya da mal olabilir. Galatasaray böyle bir kumarı göze alabilir mi?.
Aslında Ünal da almaz. Ama başkası çıkmazsa, görevden de kaçmaz.
Bugün Galatasaray'ın, kulübü her yanı ile bilen, geçmişi ile güvenilen bir lidere ihtiyacı var. Enkazı kaldıracak, kulübü Sırat Köprüsünden başarı ile geçirecek bir lidere..
Bu lider var.. Alp Yalman!..
Galatasaray'ın efsane hamlesini başlatan, onu bir dünya kulübü haline getiren ve başkanlığı, beş kuruş borçsuz bırakan Alp Yalman..
Alp iyi yönetimin tek başına başkandan değil, güçlü yönetimden geçtiğini biliyordu. En iyileri, gelecekte kendisine rakip olacaklarını bile bile yönetime aldı. Sonraki başkanlar, Faruk Süren, Mehmet Cansun, Özhan Canaydın, Adnan Polat ve aday olup kaybeden Ateş Ünal Erzen, hep Yalman'ın ekibinden gelenlerdi.
Alp Yalman, yıllar önce, kendisini her bakımdan emekliye ayırdı. İşlerini tasfiye etti. Kulüple ilgisini, "Kongre üyesi" düzeyine indirdi. Hayatı Boğaz'daki villası ve Göcek'teki teknesi arasında fevkalade sakin ve stressiz geçiyor..
Şimdi bu gamsız, tasasız, gerilimsiz emekliliği bırakır da, yeniden bir stres denizinin içine kendisini atar mı?. Bilemem.. En yakın arkadaşlarından biri olarak bunu ondan istemeye hakkım var mı?. Onu da bilemem..
Bildiğim.. Yeni bir deneyime, bir kumar oynamaya hakkı ve şansı olmayan Galatasaray için elini son bir defa taşın altına sokması gerektiği..
Yalman "Ben varım" diye ortaya çıkmalı.. "Sadece bir dönem için varım ve çalışma arkadaşlarımı da kendim seçerim" demeli.
Galatasaray'a hizmet için bugüne dek tek koşul ileri sürmeyen Ünal Aysal'ın böyle bir ortamda görev yapmayı ve Alp'e destek olmayı gönüllü kabul edeceğini düşünüyorum. Yalmanlı bir dönem, Aysal'a kulübü içerden tanıma ve deneyim kazanma imkanı da verecektir.
Alp Yalman, vakit daha geç olmadan elini kaldırmalı ve "Ben varım" demeli..
Galatasaray camiası, Yalman'ın etrafında kenetlenmeli.
Kurtuluşun en kestirme ve en garantili yolu budur!..