(Bu yazı 22 Mart 1995'te yayınlanmıştır.)

AYLİN Akün'ün "Renkler"i öylesine hoşuma gitti ki.. Siz de seveceksiniz biliyorum.. Hatta kesip saklayanınız olacak, bahse girerim..

***

Ben, maviyi seviyorum. Mavi göğü, denizi.. Ben, yeşili seviyorum. Yeşil doğayı, ormanları.. Ben, sarıyı seviyorum. Sarı güneşi, parlaklığı... Ben, pembeyi seviyorum. Pembe aşkı, sevgiyi.. Ben, beyazı seviyorum. Beyaz karı, aydınlığı... Ben kırmızıyı seviyorum. Kırmızı gülleri, karanfili..
Bir siyahı sevmiyorum, istemiyorum dünyamda. Ben insanların kucaklaşmasını istiyorum, sevgiyle pembe pembe.. Ben, insanların parlamasını istiyorum sarı sarı.. Ben, insanların mavi göklerde uçmasını, mavi göllerde yüzmesini, yeşil ormanlarda yaşamasını istiyorum, saf ve temiz beyaz beyaz..
Ben, kırmızı bir umut istiyorum insanlar için, bir gül kadar kırmızı, ancak; karanlığı olmayan, çabuk solmayan..
Ben, alacalı bir hayat istiyorum!
Renklerle, sevgiyle, umutla, coşkuyla, aşkla dolu.. Ben, bu yazıyı siyah bir gecede yazdım, sonra siyah bir gecede, siyahı düşündüm. İstemediğim siyahı.. Hâlâ kaybolmayışına, varoluşuna şaştım.
Cesaretini düşündüm. Sonra siyaha bir kırmızı umut, biraz da beyaz aydınlık kattım. Baktım, siyah güzelleşiyor. Ben siyahı da sevdim pembe pembe.. Düşündüğümde siyah da güzeldir, aslında. Bu dünyada her şey güzeldir, çünkü hayat güzeldir, yaşamak güzeldir, sevgi, saygı, aşk umut coşku güzeldir..
Mavi, yeşil, sarı, pembe, beyaz, kırmızı, mor, siyah birarada güzeldir. İnsanlar birarada, sevgi, saygı aşk özgürlük, dostluk hep birarada güzeldir, umutla güzeldir.
Hayat işte böyle güzeldir!
Yani alacalı, bulacalı..