(Bu yazı 21 Ocak 1995'te yayınlanmıştır.)

HER gün önüme yığılan mektup ve fakslar kadar beni mutlu eden şey yok.. Bunlar bittiğinde ben de bitmişim demektir..
Dikkatimi birşey çekiyor.. Sevgi dolu cümleleri yazarken çok rahatsınız. Ama eleştirirken, bazılarınızın sanki incinirim kırılırım diye düşünür gibi bir haliniz var.. Şunu bilin.. Bana söven mektuplara bile kızmıyorum. Çünkü sövmek de bir düşünce açıklama şeklidir.. Onlar başka türlü açıklama yeteneğinden mahrumlar diye fikirlerine aldırış etmeyecek miyiz?
Hele, daha önce de yazdım.. Bir konuda aynı fikirde olmadığınızı ifade ederken neredeyse, özür diler gibi bir tavır takınıyorsunuz..
Hayır.. Ama gerçekten hayır..
Bir kere..
Ben mükemmel değilim.. Hiç kimse mükemmel değildir..
Mükemmellik, inananlar için sadece tanrıya has bir özelliktir.
Çok yanlış yapıyorum.
Yanlışlarımdan korkmuyor ve utanmıyorum.
Yanlış yapmaktan korkanlar hiçbir şey yapamazlar. Oysa ben çok şey yapmak isteyen biriyim..
Doğru da yapacağım, yanlış da..
Önemli olan iki şey var..
Doğrularımın yanlışlarımdan fazla olması, bir.. Aynı yanlışı iki kez yapmamam iki..
Bir yanlışı bir kez herkes yapabilir.. Yapmalıdır da.. Hakkıdır.. Çünkü neyin yanlış olduğunu görmek, doğruyu bulmanın yollarından biridir. Ama aynı yanlışı ikinci kez yaptınız mı, o zaman, galiba kastınız var, ya da aldırmıyorsunuz demektir. Gerçek yanlış da bence aynı yanlışı tekrar etmektir.
Bana yanlışlarımı yazmaktan çekinmeyin.. Kaleminizi kısıtlamayın.. Doğruyu tek başıma bulamadığım zamanlar çok oluyor. O zaman, sizlerden ışık alabilirim değil mi?
Benimle her zaman aynı fikirde olmayışınız da doğal..
Çok seslilik dediğimiz nedir?
Herkes ayni fikirde olsa, bunca gazete, bunca dergi, bunca televizyon, radyo, yorumcu olur muydu?.
Tabii herkes farklı düşünecek..
Ama bir şeyi karıştırmamalıyız.
Farklı düşünmek başka şeydir, sevmek çok başka şey..
Farklı düşündüğümüz halde birbirimizi sevebilirsek, mutlu bir toplum olmanın yolunu bulmuşuz demektir.
Sadece sizin gibi düşünenleri seviyorsanız, aslında siz, kendinizden başkasını sevmiyorsunuz demektir. "Hıncal Bey, sizi severek okuyordum. Geçen gün şöyle yazdınız. Artık sizi okumamaya karar verdim."
İşte beni en çok üzen satırlar bunlar..
Düşünün bir..
Sizin düşündüklerinizi yazarsam sadece, bunları okumak size, hoşça vakit geçirtmek dışında ne kazandırır?
Farklı düşünceleri de duymanız, bilmeniz gerekir ki, kafanızda bir tartışma başlayabilsin..
Bende farklı bir şey okuduğunuzda, kendinizin yanlış düşündüğünüzü kabul etmeniz ne kadar yanlışsa, beni mahkûm etmeniz de o kadar hata..
Farklı şeyleri düşünerek de hep birarada olabiliriz.. Olmalıyız..
Gene düşünün bir, herkes hep ayni şeyi düşünüp söylese, ne kadar tatsız bir toplum, ne tatsız bir yaşam ortaya çıkardı..
Farklı şeyler düşüneceğiz.. Farklı şeyler düşünmeye alışacağız.. Farklı şeyler düşünenleri sevmeyi de öğreneceğiz.. Ve de hiç kimsenin mükemmel olmadığını bilip, insanları kusurları ve yanlışları ile sevmeyi başaracağız.
Toplumsal mutluluğa ulaşmanın başka yolu yoktur!..