Çocuklara karşı eylem.. Çocukları kullanarak eylem.. Çocukları öldürmek.. Çocukları dehşet içinde bırakmak.. Çocukları ömür boyu izlerini taşıyacakları dehşet içinde bırakmak..
Hayır..
Dünyanın hiçbir ideali, hiçbir ilkesi, hiçbir isyanı, çocukları hedef alamaz..
Aldı mı, lanetlenir.. Sadece lanetlenir.. Lafa ya da yazıya başlıyorlar.. Lanetleyerek.. Sonra.. "Ama.." diyorlar.. "Ancak.." diyorlar..
Dediniz mi bitti.. Dediniz mi, siz de o lanetlenenler safında yer alıyorsunuz demektir..
Ne demek "Ama.."
Ne demek "Ancak.." Böyle bir eylemin "Ama.."sı, "Ancak.."ı olur mu, lanet adamlar..
Ne demek "Ama.." Ne demek ha.. Çocuğa eylemi, başka hiçbir şeyle bağlayamaz, bağdaştıramazsınız..
Bağladınız mı, bağdaştırdınız mı, ucundan kulağından bu eylemi haklı bulduğunuz ortaya çıkar.. Lanetinizin içten, yürekten değil, lafın gelişi, koşulların getirdiği zorunluluktan olduğu ortaya çıkar..
"Bir cümlenin ortasında 'Ama' varsa, demiş adamlar, ondan önce gelen tüm lafları silip atabilirsiniz.."
Çocuklara, yüzlerce çocuğa karşı işlenen bu alçakça, bu haince, bu hayvanca cinayeti lanetlememek mümkün mü?.. Sıkı mı birisi "Ben onaylıyorum" desin..
"Lanet" demek mecburi.. Ama samimi mi?.. İşte onun ölçeği..
Lafın sonunda "Ama" diye başlayan bir cümle geliyorsa, bilin ki, diliyle lanetleyen, içinden destekliyordur, özür mazeret arıyordur..
Bu yapılan terör bile değil.. Terörün de bir asgari "İnsan" yanı var.. Bunlar tümüyle hayvan.. Vahşi hayvan..
O zaman "Ama.... Mama" yok..
Böyle rezillikleri, böyle iğrençlikleri, böyle aşşağılıkları, "Ama" demeden lanetlemek üzere kenetlenmezsek, yenilerini hak ederiz.. Bugün komşuya, yarın bize üstelik..
Ama falan yok.. Ne önüne, ne ardına, başka açıklama yok..
Bu insanlık dışı, bu hain, bu alçak bir eylemdir.. Tüm insanlık lanetlemelidir.
Hepsi bu!..