Bu sene o sene oldu. 12 puan fark... Her ne kadar Konyaspor'un bir maçı eksik olsa da Trabzonspor çok uzun yıllar sonra anasının ak sütü gibi hak ettiği bir şampiyonluğu almak için geri sayımda. Maçın geneline baktığımızda da birinci ile ikincinin maçında çok şey birinci sıradaki takımın istediği gibi oldu.
İlk yarı orta sahada müthiş bir hakimiyet kuran Trabzonspor, topu kapıp derhal hücuma çıkarak pozisyonlar üretti. Oyuncu kalitesi çok önemli. Cornelius'un soldan topu alışı, yaklaşık 35-40 metreden ortaya çıkarışı, son haftaların en büyük golcüsü Visca'nın topu çekip vurması buram buram kalite kokuyor. Trabzonspor bu golle öne geçti. Daha sonra iki top direğe vurup dışarı çıktı. Trabzonspor ilk yarıda istediğini yaptı ve ikinci yarıdaki bütün planını da skor avantajı üzerine kurdu.
Son 15 dakikaya kadar Trabzonspor çok dengeli oynadı ve o ana kadar sahada çok iyi oynamayan Nwakaeme adeta bataklıkta çırpınıp dışarı çıkan aslan gibi düştü, kalktı, süründü, üç kişinin arasından çıktı ve Visca'ya 'al da at' dedi. Visca da tabii kaçırır mı!
Bu golden sonra Konyaspor hücum etmeye başladı, Trabzonspor kapanıp kontra bulmayı düşünürken bu sefer Cikalleshi'nin mükemmel golü geldi ama bu gol Konyaspor'a yetmedi.
Karşılaşmanın hakemi Mete Kalkavan belki 1-2 ufak hatası dışında çok iyi maç yönetti. Maç nasıl biterse bitsin her iki takımın da 'hakem' diyecek hali yoktu ve böyle bir pozisyon olmadı. Mete Kalkavan'ı da tebrik ediyorum.