Yılların içinden gelen ilk ders; "En kolay maç, aslında en zor olanıdır" diye karşınıza çıkar. "Kazanırız" dersiniz ama rakip de size "kazandırmamanın" peşindedir. Dakikalar geçer, duvarı delemezsiniz ve örneklerini çokça hatırlayacağınız gibi, spikerler; "Uzatma dakikalarında gelişen ani atakla" şeklindeki cümlesiyle mağlubiyeti anlatırlar. Fenerbahçe, Pendikspor'u ilk andan itibaren yakalarından kaldırıp, sarstı ama olgun atak geliştiremedi. Çok iyi kapanan, yardımlaşan bir takım vardı karşılarında. Bunun üstüne daha 8. dakikada Fred sakatlanıp, Zajc ile değişti. "Acaba" telaşını tek göstermeyen sahadaki oyuncular oldu. Akıllı kaldılar, acele etmediler, doğru zamanı beklediler ve hatalar geldi. Pendik'in tek planı savunmak olunca, bu baskıdan çıkmaları da kolay değildi. Fenerbahçelilerin "keyif maçları" devam ediyor. "VAR" diye bir şey var. İrfan Can Kahveci'nin defansa çarpıp ağlara giden golünü nasıl "ofsayt" yaparız diye uğraşmadılar elbette! Buz gibi golün, "gol" olması için bekledi herkes… Merkez orta sahanın en önemli ismi İsmail Yüksek oldu. Maçın da gizli kahramanı aslında. Hakem Bitigen, sarı kartı göstermek için ilk fırsatı değerlendirdi. Boşuna demiyoruz "operasyon var" diye. "Hakemi de yeneriz" boş hükümdür. İkinci 45'te Pendik'in öne çıkmaya karar vermesi ile birlikte maç "doğru pasları" bekledi. MHK yatsın, kalksın İsmail Kartal'a şükretsin. Öyle bir takım yaptı ki, Fenerbahçe taraftarının istimi sınırda kalıyor.