Şehir planlamacılarının teorisidir. Trafik problemini açıklamak için kullanırlar. Bir su yatağına altı köpek yavrusu konulur. Bir tanesi biraz sert bastığında, öteki beş tanesi dengesini sağlamak için biraz daha sert basarlar. Yatak dalgalanırken, daha çok dalgalanır. Daha sert basılır, daha çok dalgalanır ve kaos bitmez. Üç hazırlık maçındaki Fenerbahçe'nin görüntüsü de buna çok benziyor. Her oyuncu bir şeyler yapmaya çalışıyor. Kendi payına düşeni en iyi şekilde gerçekleştirmeye uğraşırken, diğerleri ne yapacağını veya ne yapılacağını bilemediğinden bu isteği performansa çeviremiyor. Sonrasında tek kale oynanan ama tek pozisyon bile olmayan bir 90 dakika geliyor önümüze.
Takım olmaktan vazgeçildiğini Ersun Hoca'yı gönderdiklerinde, oyuncu imparatorluğu kurarak hepimize göstermişti Aziz Yıldırım. Tüm taraftarların yüzünü güldüren, Van Persie veya Nani gibi isimler de bu aklın ve görüşün devamı aslında. Çünkü bu kaos oyununda, bireysel beceri dışında çözüm formülü göstermediler bize henüz.
Vitor Pereira geldikten sonra neler değişti kısmına iyi bir şeyler yazamıyoruz bu maçlar sonrasında. Kötü de yazmak haksızlık olur. Kendisiyle birlikte yeni olan çok şey var çünkü. Maç eksikleri bir yana, çalışmaların yorgunluğu, bireysel formların en alt seviyede olması analiz doğruluğunu da ortadan kaldırıyor. Bir şeylerin altını çizeceksek, Holmen ve Gökhan- Caner ikilisinin hakkını vermek gerekir. Biri orta sahayı ayakta tuttu, diğer ikisi, dört ofansif ön tarafa rağmen, pozisyona benzeyen tüm atakların başlangıcı oldular.
Hakan Cinemre varken, Abdoulaye Ba'nın niye alındığını sormayalım. Defansı adamı kovalarken, Volkan'ın kaleyi terk etmesini de boş verelim. Nani'nin ilk sert hareketi gördükten sonra kaleden uzaklaşması da önemli değil. Takım olmak için yol kat edecekler. Hepsinin işi çok zor.