Oyuncular açısından maçın ruhu yoktu. Güzel bir günde, keyif için çıkıp oynayacakları bir 90 dakika olarak gördüler karşılaşmayı. Bu bakış açışı yakalandığında da gerilimi soyunma odalarında bırakmış takımları izledik. Teknik direktör İsmail Kartal son maçında, eksiklerine rağmen genç oyuncuları denemeyi tercih etmedi. Belki de sezonu sonlandırırken, sürekli kadronun içinde olanlarla, taraftarını barıştırmak istedi. Teknik adam olarak vedasının tabelasında "galip" yazmasını istemesi de çok doğal. Kombine kart sahipleri haricinde tribünleri kapatmıştı Aziz Yıldırım. Bilet sattırmadı. Geçen yılın rekorlu şampiyon takımı, formayı son kez giyecek Dirk Kuyt gibi efsaneler, seyirciyle cılız alkış sesleri arasında helalleşti. Başarının parayla olacağını sanan herkesin, futbolu, sporu veya sporcuyu hiç bilmediğinin anlaşıldığı bir dönemi örnekledi Fenerbahçe. Performansın, prensipler ve hedeflerle gelişebileceğini bir kez daha gördük. Bu arada "görme" fiilini neden çoğul yazdım, bilmiyorum.