Maça ip üstünde çıkan takım G.Saray'dı. Bir gün önce F.Bahçe kazanınca, maçı kaybetmenin aslında ligi kaybetmek olabileceğini anladılar. Hamza hoca da bunun farkında bir taktik anlayışa sahipti. Beşiktaş'ın atak kaynaklarının hepsinin üstüne nöbetçi dikmişti. Özellikle de Gökhan Töre'ye... Sağda oynadı, Selçuk-Melo ikilisi ile Telles oradaydı. Sola geçti. Sabri'nin yanında Melo ve Chedjou anında bittiler. Gökhan bir anda etkisiz eleman haline döndü. Demba Ba takımını 10 kişi oynatıyordu. Gökhan esir kalmıştı. Bu ortamda Sosa, Oğuzhan veya Olcay'ın 'liderlik' rolünü çalması gerekiyordu. Yapamadılar... Devre bittiğinde kaleye isabet eden şut hanesinde, iki takım adına da 'sıfır' vardı. Galatasaray gelemiyor, Beşiktaş gidemiyor. Ama bir duran top, birçok hata ve Melo dengeyi değiştirdi. Olabilecek tek şekilde gol gerçekleşti. Ve Beşiktaş'ın bu tabelanın altından kalkacak gücü göstereceğini sanmıyorduk. Çünkü hiçbir şekilde rahatsız edemediği, ettirilmediği bir organizasyona karşı oynuyorlardı. Aşacakları bir sınır kalmamıştı. Maçın gerçeği, G.Saray kadrosunun nasıl oynayacağını rakibine göre daha iyi bildiği ve kazanmayı becerdiğidir. Sadece koşup, pas yapmadılar; aynı zamanda tuzaklar kurarak, rakibi de 10 kişi bıraktırdılar. 10 gün öncenin centilmeni Veli'nin, Sneijder ile 'temaslı' hesaplaşması, kırmızıyı getirdi. Fenerbahçe derbisinde Emre'nin boğazını sıkarken kurtulmuştu. Galatasaray maçı orada bitirdi zaten. Arayı açtırmadı. Ve Hamza hoca bir hafta önce öne geçtikten sonra yapmadığını itiraf ettiği hamleleri gerçekleştirdi. Hemen orta saha sayısını artırdı, rakip eksilince de Bruma'yı kullandı. Atiba'dan, kaybettikleri Fenerbahçe derbisinden almadıkları derslerin faturasını ödüyor Beşiktaş'ın genç çocukları. İyi takımın oyuncuları ile büyük takımın oyuncuları hesabını tekrar yapması gerekecek Beşiktaşlılar'ın...