Bu topraklarda yaşayanların ortak özelliklerini sorsalar, ilk sırada "Kara gün dostluğu"nu sayarım. Kuşaktan kuşağa aktarıla aktarıla adeta genlerimize işlemiştir "Kara gün dostluğu".
Bu topraklarda yaşayanların ortak özelliklerinin ikincisi olarak da "Kenetlenme"yi sayarım. Bir acı, bir felaket karşısında hemen tek yürek oluveririz.
Bu topraklarda yaşayanların ortak özelliklerinin üçüncüsü olarak da zor günlerde her türlü küslüğü, burukluğu bırakıp, düşmanlık duygularını unutup ezeli "Kardeşliği" hatırlayıvermesini sayarım.
Van felaketi işte bu hasletlerimizi bir kez daha denedi ve hepimiz ama hepimiz sınavdan alnımızın akıyla çıktık.

Hatırlar mısınız; 17 Ağustos 1999'da Marmara depremi, hemen ardından 7 Eylül 1999'da Atina depremi, Ege'nin iki yakasındaki halkları arasındaki komşuluk, dostluk, hatta kardeşlik köprüleri kurmuştu. 100 yılı aşkın süredir esen soğuk rüzgârlar bıçak gibi kesilmiş, husumetler, acı anılar tarihin arşivine gönderilmişti.
O gün bu gündür Türkiye ile Yunanistan arasında hiçbir ciddi sorun çıkmadı.
O gün bu gündür Türkler ve Yunanlar, Ege'nin iki yakasını komşu kapısı yaptılar.
O gün bu gündür Yunanlar bize, biz Yunanlar'a "Eski bir dosta kavuşmak" duygularıyla sarılıyoruz.
Rahmetli Bülent Ecevit'in taaa 1947'de şiirleştirdiği özlemi neredeyse gerçekleştirdik: "Aramızda bir mavi büyü / Bir sıcak deniz / Kıyılarında birbirinden güzel / İki milletiz / Bizimle dirilecek bir gün / Ege'nin altın çağı / Yanıp yarının ateşinden / Eskinin ocağı."
Bu topraklarda yaşayanların ortak özelliklerini sorsalar, "Tasada ve kıvançta ortaklığı" sayarım.
Şimdi tasa günleri.
Bu tasa hepimizin. Hepimiz paylaşacağız, seve seve paylaşıyoruz.
Ve inanıyorum ki, tasa günleri geçip, kıvanç günleri gelince de birlikte güleceğiz, birlikte aynı barış ve kardeşlik havuzundan su içeceğiz.
Değerli ozanımız Hasan Hüseyin Korkmazgil'in dediği gibi: "Gün gün ile barışmalı / Kardeş kardeş duruşmalı / Koklaşmalı söyleşmeli / Korka korka yaşamak ne..."