Posta kutumuza Şanlıurfa'dan gönderilmiş bir imdat çağrısı düştü:
"Şanlıurfa'da üç, Gaziantep'te de bir fabrikası olan bir şirketiz. Bölgede ilk ihracatı biz yaptık, en yüksek vergi ödeyen, en fazla istihdam sağlayan grup olarak ödüller aldık. Her fabrikamızda en az 400 işçi çalışıyordu. Ama artık hiç kimse yok. Çünkü tesislerimizin kapısına kilit vuruldu.
Nedenini de anlatayım: İki yıl önce yaptığımız son yatırımın, kredi alamamaktan dolayı geri dönüşü olmadı. Borcumuzun toplamı gayrimenkullerimizin değerinin epey altında olmasına rağmen, bankaların, Maliye'nin ve elektrik dağıtım şirketinin koydukları haciz ve tedbir kararları sonucu hiçbir satış yapamadık. Tıkanıp kaldık..."
Güneydoğulu sanayicimizin mesajı aldığımız tek S.O.S. değil. Bir süredir yurdun değişik bölgelerinden hemen her hafta biriki "Kapanan tesislerin ölüm ilanı" geliyor: İzmir'den, Bursa'dan, Adana'dan, Manisa'dan...
Ve hepsi de aynı beklenti ya da dilekle noktalanıyor: "Son umudumuz Anadolu Yaklaşımı..."
Yani, sanayicilerin borçlarının yeniden yapılandırılması, tedbir ve ipoteklerin kaldırılıp yeniden kredi almalarının sağlanması. 2001 krizinden sonra uygulanan "İstanbul Yaklaşımı"nın Anadolu versiyonu.
Ya da konunun ısrarlı takipçisi olan Ankara Sanayi Odası (ASO) Başkanı Zafer Çağlayan'ın ifadesiyle "Anadolu sanayicileri ve KOBİ'lere can suyu."
Feryatlar artınca hükümet yetkililerinin "tamam" deyip daha sonra rafa kaldırdıkları, en azından soğumaya bıraktıkları bir vaat bu.
Tespite olası itirazları geçersiz kılan sağlam bir gerekçemiz var: AK Parti'nin 2002 Kasım'ında iktidara gelmesinden hemen sonra açıkladığı Acil Eylem Planı'nda takvime bağlanan icraat listesinde "Anadolu Yaklaşımı" sözü de yer aldı. Süresi neydi dersiniz? "6 ay içinde çıkarılacak!"
Neredeyse 4 yıl geçti, ortalıkta yok.
Türkiye işsiz üretiyor
Son olarak geçen Mayıs'ta Bankacılık Denetleme ve Düzenleme Kurumu'nun bir taslak hazırladığı duyuruldu. Sonra çeşitli kurumların (Maliye ve Sanayi bakanlıkları, DPT, Türkiye Bankalar Birliği) bu taslağa son biçimini vermeye çalıştıkları haberi çıktı.
Daha sonra Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener, Haziran başında ASO'da taslağın biriki haftaya kadar Bakanlar Kurulu'nda imzaya açılacağı müjdesini verdi...
Ya ondan sonra? Meclis yaz tatiline girdi. Can çekişen sanayiciye can suyu umudu bir başka bahara veya güze kaldı.
Bu arada makineleri susan fabrikalara her hafta yenileri ekleniyor...
Türkiye Tekstil Sanayii İşverenleri Sendikası Başkanı Halit Narin'e göre sadece tekstil sektöründe 1.5 milyona ulaştığı söylenen işsizler ordusuna her 15 saniyede bir kişi daha katılıyor...
Sonunda bir gün -konuya soğuk bakan bankaların gönlü yapılıp-"Anadolu Yaklaşımı" yasalaşabilirse; bir de bakılacak ki, can çekişen Anadolu sanayisinin ağzına "Can suyu" değil "Son nefes suyu" damlatılıyor. Ve leddalin, amin.
Esnaf nerede? Evinde. Çiftçi nerede? Kahvede. İşçi nerede? Sokakta. Peki ya seçmen nerede?
Başbakan Erdoğan "Bugün seçim olsa" anketlerine pek güvenmesin.
Türkiye İstatistik Kurumu'nun işsizlik istatistikleri nasıl gerçeği yansıtmıyorsa, o anketler de yanıltıcı olabilir.
Gelecek yıl bugünlerde başlayacak seçim kampanyası için Anadolu yollarına düştüğünde, alanlardan yükselecek feryatları, bilmem kaç bin watt'lık hoparlörlerle güçlendirilmiş gür sesi de bastıramayabilir. Hatta o umutsuz kitleleri, kendine özgü üslubuyla "paylaması" bile susturmaya yetmeyebilir!
