İstanbul'un güneşini bırakıp yağmurlara gelmişim meğer.
Türk Hava Yolları'nın Porto seferini deneyimlemek ve şehri gezmek için yola çıktığımızda, dört buçuk saatlik uçuşun ardından kışın kollarına geri döneceğim aklıma bile gelmemişti doğrusu. Bavulumdaki tişörtlere, beyaz spor ayakkabılarıma ve ince deri ceketime bakakaldım. İmdaaaat, soğuuuk. Kafama dolu bile yağdı, varın siz düşünün.
Zaten bir seyahatimde de bavulumu düzgün yapsam dişimi kıracağım. Ya eksiğim, ya fazla. Ama yağmurlar, seller Porto'yla aşk yaşamamızı engelleyemedi tabii. Bu arada seyahat arkadaşım Tülin Şahin. Kendisi yılda neredeyse 300 gün uçtuğundan, konunun uzmanı demek isterdim ama o benden beter çıktı. Çoraplarını bile almayı unutmuş ama acil ilaç çantası dört dörtlük, dişin ağrısa uyuşturacak kremi var. Neyse, Tülin de televizyon programı için gelmiş. Ben gezerken, o sürekli anons atıyor, makyaj tazeliyor. Çalışkan kız vesselam, yalnız nasıl yemek yiyor, gözlerim yerinden çıktı. Sabah kahvaltıda kruvasanlar, reçeller... çantasında çikolatalar, gofretler. O kadar tatlı yesem kurdeşen dökerim, net. Dönelim gezimize, Porto çok özel bir yer. Bugünlerde gözü yaşlı olsa da sokaklarında beş dakika dolaştıktan sonra onu sevmemeniz mümkün değil. Zarif, telaşsız, durgun, sevimli ve küçük bir şehir. Güzelliklerini almış kendine saklamış, biraz nazlı yani.
Nehirde tekneyle gezerken günü batırmak, tarihi kafesi Majestic'te sütlü kahve içip geleneksel tatlıları 'pastel de nata' (en kaba tarifle; bizim muhallebiyi koyultun, mini tart hamurunun içine döşeyip fırınlayın, tarçını da bastınız mı süper.) yemek, tabii ki şarap tadımları, klasik arabalarla şehri turlamak, Portekizli tasarımcıların özel işlerine göz gezdirmek, ilginç ayakkabılar, çantalar almak... bir iki saat uzaktaki Portekiz'in en eski yerleşim merkezi Braga'ya gitmek, Douro Vadisi ve daha birçok şey.Yeter ki hava güzel olsun, yeter ki o meşhur Porto yağmuruna denk gelmeyin. Gelmeyin ki sokaklar sizin olsun çünkü buranın tadı yürüyerek çıkar.