Bence depresyon. Açık seçik depresyon.
'O Ses Türkiye' Murat Boz'un jüri üyesi koltuğuna dönmesiyle başladı. Seviyorum bu yarışmayı, bu ara pek de beceremediğim bir eylem olarak gülüyorum falan.
Hadise, Murat, Ebru Gündeş, Athena Gökhan süper eğlenceliler, samimiler, abartılı sahte hareketlere girmeyen güzel insanlar.
Hal böyleyken yarışmanın sezon açılışını da kaçırmadım tabii. Ve fakat şarkılardan, tatlı atışmalardan çok dikkatimi Ebru Gündeş'in görüntüsü çekti. Zaten herkesin dikkatini çekti.
Saçları hiç yapmadığı gibi koyu ve yandan ayrılmış, yüzü gözü şişti. Kadınlar bilir, öyle ruh hallerinde oluruz ki ne makyaj tutar ne saç. Aynı o şekildi.
Ki kendisi saç, makyaj, giyim üçlüsünde hiç hata yapmaz. Ama o gece ekrandaki hayatımda gördüğüm en yorgun, en aslından uzak Ebru Gündeş görüntüsüydü. Sanki kendinden başka biri olası varmış gibiydi. Ki bence kötü görünmek, salmak herkesin anasının ak sütü gibi hakkıdır.
Dediler; "Botoksu abartmış."
Ebru Gündeş dedi; "Botoks değil, grip."
Ben de çok sağlam depresyon(lar) geçirmiş bir kadın olarak, analizimi esirgemiyorum ve diyorum ki; bu ne botoks ne de grip, gümbür gümbür depresyon. Mutsuzluğun babaannesi. Sanki sabaha kadar ağlamış gibi, sanki çok büyük bir hüznün altında kalmış gibi, dibin dibi hali. Hepimizin başına gelebilir, gelir, insanidir yani.
Tabii bu bir kadın olarak benim varsayımım.
Neyse, geçer elbet. Her şey geçmiyor mu elbet?