1. Oldurmaya çalışmamak. Baştan söyleyeyim; boynumu eğmem, kuaföre giderim, rujumu sürerim, en güzel kıyafetimi giyer sokağa çıkarım formülü esaslı bir depresyona sökmez. Onu sevgilinizden ayrılınca uygulayacaksınız. Depresyonda ne kuaförü, ne ruju? Harcadığın her ekstra enerji sana ekstra çöküş olarak döner görürsün.
2. Çevredeki konunun uzmanıymış gibi tavsiye vermekten usanmayan arkadaşların susması. Eminim niyetler iyi ama depresyondaki kişiye iyi gelmiyor bu tükenmeyen tavsiyeler. İhtiyaç duyulan tabii ki psikologlar, psikiyatrlardır.
3. Mecburi her eylemle araya mesafe koymak. Zorla gülümsemek, enerjik olmaya, güzel olmaya, akıllı olmaya, yaratıcı olmaya çalışmak, istemediğin sosyal ortamlarda bulunmak gibi (bunu çok istiyorum ama asla beceremiyorum).
4. Kaba tabiriyle yanında 'mal gibi' durabileceğin, sürekli 'Neyin var?' sorusunu sormayan, durumunu kurcalamayan, aşırı iyiliklerde bulunmayan (aşırı iyilik de karşıdaki kişiye yük olur bilginize), olduğun gibi davranabileceğin arkadaşlar.
5. Yürümek, kitap okumak, film izlemek, PS oynamak, kek pişirmek, denize bakmak, fıstık ezmesi kaşıklamak artık her neyse, yapmayı sevdiğin, sana iyi gelen bi'şeyi yapmak. Tabii o psikolojiyle bunun ne olduğunu bulabilirsen.