Promosyon sektörünü anlarım. Neticede iş süreçleri içinde tanımlıdır ve neyi "promote" etmek istiyor, destekliyorsanız ona yönelik ürün ve hizmet üretir, dağıtırsınız.
Ancak plaket sektörü biraz daha farklı... Hani şu ofis ve evdeki vitrinlerimizi dolduran ve alındığı an dışında kimsenin ilgisini çekmeyen plaketler var ya... Onlardan söz ediyorum.
Yıllardan beri ekonomi servisi yönetirim. Gözlemim şu oldu: Büyüme hızı gerilediği yıllarda plaket sektörü patlar.
Bir bakıma "olmayan başarıya ödül" diyebilirsiniz. Bir tür ritüeli vardır. Plaket veren ve alan yan yana durur, Sağ eller tokalaşırken sol eller üzerinden plaket devredilir, fotoğrafçı deklanşöre dokunurken hazır bulunanlar ellerini çırpmak suretiyle alkış sesi çıkarır.
Peki bu ritüel, hangi inancın ibadetidir veya ne gibi değer üretir? Cevap vereyim: İtibar açlığı çekenlere iyi gelse de hemen hemen hiçbir değer üretmez, aksine inanç bağlamında israftır ve haramdır. Pardon az kaldı atlıyordum; plaketi üretenlere ciro ve iş oluşturduğunu da eklemeliyim. Başbakan geçen ay, Öncelikli Dönüşüm Programı Eylem Planı'nda tasarruf tedbirleri içinde kamunun hediye alarak artık plaket vermeyeceğini açıklamıştı.
Söylediği, plaket ve hediyelerde ciddi israfa dairdi: "Ağaç dikimine dair basit belge olabilir, kişileri öne çıkaran hediye kamuda olmayacak."
Yalnızca kamu mu? Yılbaşı için üretilen çoğu takvim ve ajanda, başka bir israf kapısı...
Üstelik narsist bir tutumla, şirketin görsellerini takvimine, ajandasına, hem de gri tonda değil, sizin yazınıza yer bırakmayacak abartıda koyup gönderenlere ne demeli? Doğrudan çöpe...
Plaket sektörü, itibar açlığımızı belki giderebilir ama hiçbir değer üretmediğinden maliyettir, israftır. Türkiye zıplayacak ama ah şu elimizdeki plaketler, ayağımızdaki prangalar...