Sevdan başımda cunta... Gel derim gelir de git derim gitmez... Tıpkı faiz gibi...
17 Aralık'tan bu yana koro halinde, faiz artsın şarkısı söyleniyor. Koristlerine ve solistlerine bakıyoruz: Yatırım fonları, bankalar, İngiltere ve ABD merkezli finansal yayın kuruluşları, bizdeki sözcüleri, borsacılar, finansal aktörler...
Dikkat ettiniz mi bilmem; aralarında ihracatçı, üretici ve halk yok... Faiz üstlerine vazife olmadığından mı? Aksine, faiz tam da üreticinin, ihracatçının, ücretli, emekli, kısaca halkın üzerine vazife... Daha doğrusu "ağır" bir yük... Bu gece yarısı Merkez Bankası Para Politikası Kurulu, olağanüstü toplantısı ardından kritik karar açıklayacak. Bundan önceki "olağan" toplantıda dik durmuş ve faiz artırmamıştı. Ancak sıra dışı müdahale günlerinde üst koridor faizini %7.75'ten %9'a çıkaran Merkez, belki de olağanüstü hali, "olağan" kılacak.
Peki, bu durum, piyasalara yeter mi? Piyasa derken kimleri tanımladığınıza bağlı... FED'in şimdi 75'e indirdiği ancak 3 yıldan beri karşılıksız dağıttığı aylık 85 milyar $, bir yerlerde park etmiş durumda. Düşük faizle toplanan 2 trilyon $'ı aşan bu kaynakların kendilerini yemlediği çayırlar, gelişmekte olan ülkelerdi.
Türkiye bu süreçte sıcak para ile bu ucuz kaynaklardan beslendi. Şimdi bolluk devri bitiyor ancak elinde hâlâ otlatacak fonu bulunanlar Türkiye'den vazgeçmiyor. Enflasyon ne olursa olsun reel olarak en az 5 puan getiri peşindeler... Üstelik bu isteği, "piyasanın gereği" olarak gösteriyorlar.
Oysa piyasanın aktörleri yalnızca finans tiranları değildir. 58 bin ihracatçının kur derdi vardır. 1.6 milyon işletmenin dövizle başı derde sokulmaktadır. Faizi tırmandırıp dövizi geriletebilirsiniz. Ancak döviz geri gelir de gel deyip tırmandırdığınız faiz, "git dersiniz" ama gitmez. Elinizde kalan, pörsümüş büyüme olur...