Öncelikle Yunanistan'da olup bitenlerin bizim için de hoş olmayacağını söyleyelim. Komşusunda yangın varken hiç kimse güvende olamaz.
Avrupa Birliği'nin kararsızlığı, Yunanistan'ın acı ilaca hazır olmayışı, bir ülkenin iflasını gündeme taşıyor. Ancak burada sorun; bir ülkenin tıpkı şirketler gibi iflas edemeyeceğidir. Tüm varlığını haraç mezat satıp, ortaklara yasanın öngördüğü kadar sorumluluk yükleyip, çalışanları kapıya koyup, ceketini alıp gidemezsin... Sonuçta bir vatan ve vatandaşların söz konusudur.
Ülkeler iflas etmez. Zira edemez... Fakat; sonuçları "iflasla biten" yıkımdan da beter olabilir. Öncelikle ülkenin varlık ve gelirleri, borçlarını karşılamaya yetmez. Ardından moratoryum ilan edilir. Haraç mezat satacak bir şeyi kalmamıştır ve borç verecek ülke de bulamaz. Ülkedeki yatırımlar kaçar, zenginler varlıklarını yurtdışına taşır, tasarruflar başka ülkelere gider... Bir bakıma; fiili ve hukuki varlıkları "korunarak" iflas etmiş sayılırlar.
Peki Yunanistan bu tabloya ne kadar yakın? Oldukça... Harcı; borcunu ödeyemez halde ve Avrupa Birliği şimdi "kurtarmanın imkân ve maliyetini" hesaplıyor. Kurtarılması için ödenecek bedeli, iflası halinde oluşacak maliyete değer mi? Araştırılan bu...
Türkiye için fatura; komşunun çöküşüyle doğan hasardan bize yansıyacak bedeldir. Bu, kuşkusuz istenmeyen bir şeydir. Ancak Komşu'nun zihin yapısı henüz; "neden bir bedel ödeyeyim ki?" direnişini aşmış değil.
Henüz; bu çöküşten çıkmak için "Libor + özgürlük", "Libor+Adalar" tarifesinden borç arayışına girmiş değil.
Ülke iflas edemez ama pekala çökebilir!..