Dibine ışık vermeyen mumlar, başkasının fenerinden medet umar ancak. Yöresindeki iş ve aş fırsatlarına kör olduklarındandır desek, değil.
Büyük şehirde yaşama hevesi de bu davranışı açıklamaya yetmiyor.
Yöresini töresini küçümsemek ise maksadını çok aşan bir tahlil olur.
TÜSİAD'ın Doğu ve Güneydoğu'ya gitmeme gerekçesi, "pazar, ölçek, maliyet, ulaşım vs." Kendi üyelerine "makul" gelebilir. Bu da değil.
Peki nedir "yabancı gelip yatırım yaparken" yöre girişimcisini kendi bölgesine "yabancılaştıran" unsur?
Yıllardır bölgeye giderim, incelerim, konuşur araştırırım. Palazlanma istidadı gösterenlerin yörelerinden kaçmasının sebebi bana göre "vizyonsuzluk" kadar, kendilerine olan inançsızlık faktörüdür.
Memleketini sevmeyene, hiçbir teşvikten fayda yok.
Sevenlerin başarılarına örnek arayanlara, çeyrek asırdır krizlere rağmen gelişen Anadolu Kaplanları' nı gösterebilirim.
Dikkat edin; bölgeye yatırım gitmediği yaygarasını en yüksek sesle yapanların neredeyse tamamı, dibine ışık vermeyen bu mum bacaklılardır.
Kaç devlet adamının, bakan veya başbakanın, bu yöreden kaçıp Batı'da iş kuranlara "hiç değilse bir iki ağaç dikin" diye yalvardığını hatırlıyorum.
Küresel krizden mum bacaklıların göz önüne alması gereken bir ders çıkıyor oysa; "Kendi yörende, doğal kaynakların ve yerel kabiliyetlerin bileşkesindeki fırsatlar, sürdürülebilir büyüme vaadi taşıyor."