Kuşkusuz her konunun yeri ayrı...
Lakin, biz gazetecilerin hayatın her alanına, hatta hayattan sonrasına da değinme yükümlülüğümüz var.
Öyle ya...
Şimdi Libya'da, Suriye'de, Irak'ta, Doğu Akdeniz'de olup bitenleri ıskalayamayız.
Veya...
Siyasetteki kıpırdanmaları, alternatif hareketleri, umulmadık işbirliği arayışlarını göz ardı edemeyiz.
Ve kesinlikle...
Asgari ücreti, enflasyonu, faizi, istihdamdaki zorlu eşiği dikkatten kaçıramayız.
Ancak...
Maddi âlemin sorunları, reel politiğin konuları her an bizleri önüne katıp sürüklerken arkada ya da bir kenarda bıraktıklarımızın önemini ve değerini azaltamayız. Ya da böyle bir izlenim veremeyiz!

***

İnanmak, iman etmek insanın insan olmaktan kaynaklanan özelliklerini kavraması, yaşaması, yaşatması bakımından o kadar vazgeçilmez ki...
İç huzur, dinginlik, sıkıntılarla başa çıkabilmek, maneviyatın güçlü olmasını gerektiriyor.
Dün, cuma namazında işaret edilen bir husus, ciddiye alınmalı mesela...
İslam dini, özü itibarıyla kolaylık dini. Mazereti, sağlık sorunları olanlar camilerde oturarak veya taburede namaz kılabiliyorlar. Fakat son zamanlarda camilere neredeyse kiliseleri andıran sıralar konulmaya başlandı. Müslüman'ı kuvvetli kılan safları sıklaştırma gereği adeta erozyona uğrar oldu.
Yahut...
Uzakdoğu kültüründen esinlenen, meditasyon yöntemleri ve türevleri bir spor gibi hayatımıza girdi, şimdi felsefesi ile kimliklerimizi esir almaya başladı.
Nihayet...
Yaradancılık anlamına gelen "deizm" ise gençleri çekim alanında tutar hale geldi. Kainatın bir yaratıcısı olduğunu ve bu yaratıcının insanı kendi başına özgür bıraktığını kabul eden bu akım, vahyi reddettiği için oldukça endişe verici gelişmelere kapı aralamakta.
Bugün...
Dinimiz, modernleşme iddiası ve reform baskısı altındadır. Burada iş mürşitlere, âlimlere ve son noktada bizlere düşmektedir.
Aslolan "nefis terbiyesidir!"