Çözüm Süreci'nde Kürt siyasi aktörlerindeki kafa karışıklığı giderek su üstüne çıkıyor. Tarihi bir dönemin başladığını düşünen ve geleceğe bakmaya çalışan kadroların aslında azınlıkta olduğu görülüyor. Buna karşın konjonktürü kullanmaya ve silaha meyilli kadroların baskısı artıyor. Bu baskının, Hükümet'i adım atmaya zorlamadan ziyade, çevre ülkelerin sunduğu fırsatları değerlendirme ve bölgesel kalkışma arzusunu zirveye çıkarma yönü ağır basıyor. Yani... Silahlı siyaset döneminin erken kapatıldığını, taktik hata yapıldığını düşünen, 2013 yazının kanla yazılmasını ve bu sayede 2014 yerel seçimlerinde özerklik sınırlarının çizilmesini savunan gruplar yeniden hareketleniyor.
Lakin...
Bilinen veya tahmin edilen bu oyunun bozulması yine de Ankara'nın kararlılığından geçiyor. Hiç olmazsa demokratikleşme yolundaki niyet beyanının güçlü şekilde yinelenmesi, bir yol haritasının açıklanması ve mümkünse bir takvime bağlanması ihtiyacı ortada duruyor. Sadece, Kürt kökenli vatandaşların beklentilerine indirgenmeyen, kendisini dışlanmış hisseden, ayrımcılığa tabi tutulduğunu iddia eden her kesimin temel ve evrensel hak talebini karşılayan bir paketin ortaya konması gerekiyor. Bu nedenle ve bir umut yeni anayasa heyecanıyla Meclis'in eylülde erken mesaiye başlaması planlanıyor.
Yoksa... Çözüm Süreci'nin sunduğu fırsatların tehdide dönüşmesi an meselesi!
Denilebilir ki "Paket bile kötü niyeti" önlemez. Doğru. Ama gizli ajandalar demokratik kisve altında terbiye edilmezse bir daha geri dönüşü olmaz.