Araştırma, seçilen 12 farklı lise yani meslek ve teknik lise, imam hatip lisesi, genel lise ve özel liseler, anadolu liseleri gibi akademik seçici liselerdeki yaşları 14-17 arasında değişen 2035 öğrenciye 80 soru sorularak 8 ayda gerçekleştirilmiş. Araştırmaya katılan öğrencilerin yüzde 65'i kız öğrencilerden oluşmuş.
Araştırmada gençlerin verdiği cevapları gördükçe insanın içi acıyor. Çünkü tek bir gerçek göze çarpıyor. O da test çözmek, üniversite sınavına hazırlanmak. İş bulma kaygısı neredeyse hiç taşımıyor liseli gençlik ama üniversite sınavını kazanamamak en büyük kaygı. O yüzden anketteki şıklı cevapların hepsini yanıtlayan gençler, ucu açık soruları cevaplamaktan kaçınmış. Liseli gençliğin hayatında sanat, kültür ya da spor dallarıyla ilgilenmek diye bir şey.
Araştırmadan ortaya çıkıyor ki üniversite sınavları araç değil hala amaç. Öyle ki bir gencin en önemli sorumluluğu, yüzde 50 gibi bir oranda iyi bir öğrenci olmak. Anket sonucuna göre, genç olmak demek stres ve kaygının çok olduğu dönemi yaşamak demek ama asla gençliğin yaşandığı bir dönem demek değil. Araştırmaya katılan öğrencilerin çoğu eğitim dışı kalan yaşıtlarının 'atıl'olduğunu düşünüyor.

Şiddetle ailede tanışmış!
Ankete katılan gençlerin yüzde 50'si şiddetle tanışmış ve kadınlarda daha da yüksek olan bu şiddetle tanışma aile içinde fiziksel ve psikolojik şiddet şeklinde olmuş. Yine ortaya çıkmış ki gençliğin hayatında baba hiç yok. Yani babayla iletişim, birlikte vakit geçirme yok. Uğur Elhan, tam bu noktada bana, "Anne ve baba rolleri gençliğe bakınca hiç değişmiyor. 20 yıl sonra bugünün gençliği şu anda eleştirdiğimiz o rollere bürünecek yine" diyor. Ne yazık ki yine gençlik iyi bir evlat olmayı, "Derslerini çalışmak ve yatağını toplamak" olarak ifade ediyor.
Araştırmanın tamamını buraya taşımam imkânsız. Ancak sizinle şunu paşlaşabilirim ki, 14-17 yaş gençliğinin tek sosyalleşebildiği mekan aslında okulu. Ne yazık ki kız öğrenciler arkadaşlarıyla buluşsa bile evde buluşuyor. Dışarı çıkamıyor. Erkeklerin çok azı internet kafede buluşuyor. Gençlik sadece test çözüyor! Hangi mesleği yapmak istediği konusunda ailesi ya da öğretmenlerinden yardım alamıyor. Aile içi iletişim az olduğu gibi öğretmenler de "ders anlatmak" dışında genelde öğrenciye yardımcı olamıyor.
İşte bu gençlik bizim en çok üzerinde çalışmamız gereken sorunumuz olmalı. İlla üniversite mezunu yapmak için uğraştığımız, bir meslek sahibi olması için kapıları aralamadığımız, test çözmekten sanata, kültüre, spora yönlendiremediğimiz gençliğe el uzatabilirsek yarınlar daha aydınlık olacak.
Satırlarımı bitirirken bir şehit haberi daha geldi. Bu durumlarda her şey manasını yitiriyor biliyorum. Şehit ailelerine başsağlığı diliyorum ve ben gençlerimize sarılıyorum.