31 Mart'tan önce Selahattin Demirtaş, büyükşehirlerde ittifak yaptıkları CHP'nin adaylarına oy verilmesi çağrısında bulunmuştu.
Ancak İmamoğlu, seçimden önce Demirtaş hakkında ser verip sır vermemiş; kendisi hakkında tek cümle kurmamıştı. Ne var ki seçimin hemen ertesinde Demirtaş hakkında söyledikleri dikkat çekiciydi:
"Gerçekten de barışçıl, uzlaşmacı ve evrensel değerleri öne çıkaran dili vardı. Bundan da çok mutluluk duydum. Hatta kendi adıma bunun Türkiye için bir fırsat olabileceğini ve birçok duvarı yıkabileceğini de dile getirdim. Bugün de hâlâ aynı kanaatteyim. O dilin geçerli olduğu bu ülkede çok daha mutlu olabileceğimizi görüyorum. Bu bağlamda böyle siyasi bir çizgisi olan bir insanın benim hakkımda pozitif bir şey söylemesi elbette beni mutlu etmiştir."
Kendisine Demirtaş'ın "Apo'nun heykelini dikeceğiz" çıkışı mı, yoksa "YPG, Fırat'ı geçecek; sen de mal mal izleyeceksin" sözleri mi barışçıl ve uzlaşmacı geldi bilmiyorum. Bildiğim oldukça değişik bir 'adamlık' anlayışı olduğu...
Zira, 31 Mart'ın ertesinde İstanbul tarihi için bir ilk yaşandı: Yunan basını bayram etti. "Ayasofya'nın intikamını alacak başkan" diyen mi dersiniz, "İstanbul'u yeniden fethettik" imasında bulunan mı; ne ararsanız vardı Yunan basını manşetlerinde.
İlginçtir, İmamoğlu bu saçma başlıkları atanlar hakkında da iki çift kelâm edip itiraz etmedi. Yine ser verip, sır vermedi. Fakat ne zaman ki AK Parti İstanbul Belediye Meclisi Başkanvekili olan Tevfik Göksu, konuyu gündeme taşıyıp tepki gösterdi; İmamoğlu çileden çıktı.
Hatta işi o kadar ileriye götürdü ki bu konuyu soran gazeteciye bile canlı yayında gürleyip Göksu'yu kast ederek "Ben onu adam yerine koymuyorum ki" deyiverdi.
Dedim ya "değişik" bir adamlık kriteri var kendisinin; sözüne bakıp adamlık ölçüsünün alınamayacağını anlamamıza yetecek kadar değişik...