Kendimize hizmet ettirmeyi severiz. Özel olmayı, özel davranılmayı da. Nefisler övgüden hoşlanır. Makamı ve mevkiyi de bazen hizmet için değil, sırf bu farkedilme ve özel tutulma için severiz. Kopamayız.
Bu hastalıkların ilacı; mahfiyet, tevazu ve itidaldir.
Dengeli duruştur.
Hz. Resulullah (s.a.v.) bir yolculukta deveye binmiş gideceği yere doğru yol alıyordu.
Yanında yaya yürüyen Hz. Ukbe bin Amir vardı.
Efendimiz Ukbe'nin yaya yürümesine dayanamamış ve deveden inip deveyi arkadaşına terketmişti. Hz. Ukbe ne kadar itiraz etse de Efendimiz ona; "Hayır. Bundan sonra sen bineceksin. Ben ise yaya yürüyeceğim" demiş ve yola böyle devam etmişti.
Efendimiz (s.a.v.) yaya, Hz. Ukbe ise devenin üzerinde.
Başka söze hacet var mı? Sanmam.