Hırs mı? Azim mi? Her ne kadar aynı görünse de karıştırılan iki farklı kavram. Başarı için hangisi gerekli?
Bu konuyu Erzurum'dan Hedef Koleji Yabancı Diller Bölüm Başkanı, aynı zamanda profesyonel öğrenci koçu Yeter Akdemir ile konuştuk.
Yeter hoca, yaşları 12 ile 15 aralığında olan yaklaşık 100 ortaokul öğrencisine "Hırs ve azim aynı mı, yoksa farklı kavramlar mı? ' diye sormuş.
Öğrencilerin yüzde 90'ı tam farkına varmasa da tanımlamışlar.
Çocuklar için hırs eşit başarı, üstün olma, rekabeti kazanma, mağlup etme olarak görülmüş.
Yüzde10'luk kesim, azmi tanımlayabilmiş.
Peki, aralarındaki fark tam olarak ne?
Hocamıza göre, hırs kişinin sadece ben merkezine odaklı, ezerek ötekileştirme arzusu. Her zaman birinci ve en iyi olma isteği. Azim ise, kendi içinde en iyi olma, yanındakilerle el ele hep birlikte kazanma isteği. Özellikle de LGS maratonunda olan çocuklarımıza bu bilinç aşılanmalı. Aslına bakarsak sadece çocuklara değil ailelerine de aşılamalıyız. Çocuklarımıza yardımlaşmayı, birlikten kuvvet doğacağını öğretmeliyiz. Aileler bunu nasıl öğretir peki? Akranlar arası kıyas yapmayarak.
Çünkü kıyas hırsı besleyen en büyük etkendir.

Ben yok biz var
Küçük bir örnek verelim. "Efe, bak İrem bütün sınavlarda başarılı. Sen niye yapmıyorsun?" gibi sorular Efe'nin İrem'e karşı nefret duymasına yol açar. Bunun yerine şöyle söylemeliyiz: "Efeciğim, sınav sonuçlarında artış var mı? İrem ile çalışman akademik seviyeni arttırabilir." Bu yaklaşım çocuğu daha motive eder. Birinci tutum hırsı, ikinci tutum azmi vurgular.
Hırs kişiyi tüketim çılgınlığına ve daha fazlasına sahip olma arzusuna sokar. En iyiye sahip olma isteğinin de bir sınırı yok. Çocuklarımıza başarı kadar başarısızlığın da normal olduğunu belirtmemiz lazım. Hırsla dolu bir birey bunu asla kabul etmez. Azimle yoğrulmuş bir birey ise başarısızlığı kendi lehine çevirmeyi bilir.
Çünkü bu onun için başarısızlık değil kazanım olur.
Hayat inişli çıkışlı ve dikenli bir yol.
Önemli olan bu yolda, yol arkadaşlarımızla güçler birliği yaparak ilerlememizdir.
Bunu yaparken de birbirimize cesaret verip daha da güçlenmeliyiz. Kısacası, ben yok, biz var.