Zeynep Korel, çocukluğundan bugüne yaşadıklarını GÜNAYDIN'a anlattı.
Açıklamlarının altında tam bir aile dramı yatıyor bana göre.
'Annem beni yaşarken öldürdü' sözü hâlâ kulaklarımda Korel'in.
Röportajda çok merak edilen başka konuları da sormuştum.
İşte o sorular ve Zeynep Korel'in cevapları:
Kardeşiniz hassas bir dönemden geçiyor.
Hamileliği sırasında onun evliliğine yönelik yaptığınız açıklamalar çok tepki topladı kamuoyundan. Neden böyle bir açıklama yaptınız?
Ne açıklaması... Ben bir tek o televizyon programına bağlanıp kendi hayatımla ilgili açıklama yaptım. Onun dışında tek kelime kimseye konuşmadım. Bergüzar'ın evliliği hakkında konuşmak benim haddime değil. Ayrıca onu yıllardır görmüyorum bile. Özel hayatında ne olup bitiyor bilmiyorum.
Ortada bir fake Zeynep dolaşıyor galiba. Çünkü tek bir kelime etmedim onun evliliği hakkında. Zaten hukuki yollara başvurdum, demediğim şeyleri demiş gibi yansıtan internet siteleri ve şahıslara yönelik. Bu arada çıkıp bazı gazeteciler 'Ben Zeynep'le konuştum, şunu söyledi bana' gibi beyanda bulundu. Ben televizyon programına yaptığım açıklama sonrası ilk defa size konuşuyorum. Ayrıca şunu da belirteyim, ben kardeşimin hamile olduğunu bile bilmiyordum.

Nasıl yani, bilmiyor muydunuz?
Hayır bilmiyordum. Ne annem, ne de o bana söyledi hamile olduğunu. Amerika'da yaşadığım için zaten kopuğum Türkiye'deki gündemden. O açıklamayı yaptıktan sonra öğrendim hamile olduğunu. Hamile olduğu için hassas bir dönemden geçiyor dediniz ama annem de, kardeşim de bana hamileyken hiç de hassas davranmamıştı.
Bunu da özellikle söylemek isterim.
Yaşadıklarımı bir Allah, bir ben biliyorum.
Kızınız Nazlı'ya hamileyken mi hassas davranmadılar size?
Hayır. İkinci çocuğuma hamileyken çok kötü günler yaşadım. İkinci evliliğimi başından beri istemiyorlardı zaten. O evliliğimde hamile kaldım. Hamileliğimin ilk gününden itibaren bana psikolojik şiddet uyguladılar. Özellikle de annem. Hamilelik sürecinde bana asla destek olmadılar. Öyle çok üzüldüm ki bu yaşananlara. Zaten zor bir evliliğim vardı, üstüne bir de bu üzüntüyü yaşayınca 4.5 aylık hamileyken çocuğumun kalbi durdu. Bebeğimi kucağıma alacağım günleri hayal ederken kaybettim onu. Hiç unutamıyorum o günü. Benim için çok büyük travmadır. Ve biliyor musunuz, kardeşim 'Geçmiş olsun' diye telefon bile açmadı bana. Hâlâ içimde taşıyorum ikinci bebeğimi kaybetmenin acısının.