Sigarayı bırakıyoruz, hatta bıraktık! Tamaaam! "Bu kaçıncı girişimin Ayşe?" demeyin, moralimi yerle bir etmeyin. Biliyorum çok denedim bırakmayı ama beceremedim. Neden? Hep bir bahanem vardı, niyetim yoktu işte, neden olacak... Anneannem öldü, sevgilimle kapıştım, şarkı yazarken sigara en iyi arkadaştı, yazı yazarken sigara tüttürmek yazıyı taçlandırırdı, yaz vakti Gümüşlük'te sigarasız rakılanır mıydı? Üzüldük; hadi sigara yakalım, sevindik; hadi sigara yakalım. "Aaa! Kahve keyfi sigarasız olur mu hiç" derken derken, baktım sigara yasağıyla iyice dağıttık kendimizi.

ELLERİM TİTERİYOOO
Yasak ya, suyunu çıkarttık, dona dona sokaklarda oturur olduk, eğer içeride oturuyorsak, beş kişi aynı anda masada bulunamaz olduk. Hep birileri kapının önüne çıkıyor çünkü... Sigara yasağıyla evde toplanmalar artınca evim sigara kokmaya başladı. Ellerim, elbiselerim, saçlarım... En fenası, sigaralı gecelerin sonunda sabah çatallaşan sesimdi tabii ki... Dedim, "Bu kez bırakıyorum ve dumansız Ayşe sahasına geçiyorum!" Tabii ellerim titeriyo (bkz: Mario oynayan kız), başım ağrıyor, sinirliyim, bir şeyler eksik hayatımda, onunla bununla kavga edesim var ama başaracağım. Kesin kararlıyım, kendimi utandırmayacağım, bu işi çözeceğim. Allah'ım yardım et! Hem twitter arkadaşlarım da sonuna kadar arkamda. Sürekli destek mesajları atıyorlar. Hadi bakalım bana kolay gelsin, siz de bırakmadıysanız bıraksanıza, beraber bu işin altından kalkarız bence. Ne dersiniz?