Artık sadece Türk Sanat Müziği ve klasikleri dinler oldum. Dinledikçe de şarkı ile musikiyi birbirinden daha iyi ayırt eder hale geldim.
Yaşlandıkça "Nerede o eskinin güzellikleri?" diye sayıklayan dedelere öykünmek değil niyetim. Birazdan yazacaklarımı okuyunca eminim siz de bana hak vereceksiniz.
Eskiden bir şarkı, yıllara damga vururdu. Şimdi listelerde 15 gün tutundu mu düğün bayram ediyorlar. En iddialı şarkı bile bir ay içinde hafızalardan silinip gidiyor. Eskiden Tarkan'ın şarkıları dillerde marş olurdu. Şimdi "Son albümünden üç şarkı ismi sayın" desem millet tavana bakar.
Neden? Çünkü bugünün şarkı sözlerinde "şiirselliğin" yerini "sokak argosu" aldı. Duygu deyince akla sadece sevgiliyi adeta infaz eden "atarlı giderli" sözler geliyor. "İntikam" insan ilişkilerinde en fazla ilgi gören duygu haline geldi. Eskiden de aşk acısıyla yanan yürekler vardı ama onlar en fazla "sitem" ya da "ah" ederdi. Bugünkü gibi "eks sevgiliye" kapısının eşiğini yalatan filan yoktu.
Peki ya müzikler? Artık şarkıların hepsi ritme dayalı yapılıyor. Onların da çeşidi üçü geçmiyor. Duvara çivi çakar gibi bir ritim ve onun üzerine döşenen avam laflar. Ne melodi var, ne ruh...
Dünyada savaş, ekonomide buhran, ilişkilerde yüzeysellik... Dinlediğimiz de canı çekilmiş insanlığın cenaze marşı olsa gerek...

Kaydı kaydı suç kaydı...
Taksim'deki olayı duydunuz mu? Genç adam bir başka kişinin cüzdanını çalarken bölgede görevli güven timlerine yakalandı. İkili, ifadeleri alınmak üzere karakola götürülünce ortaya inanılmaz bir manzara çıktı. Hırsızın benzer olaylardan 22, mağdurun (!) ise 8 dolandırıcılık suçundan sabıkası vardı.
Aynı haber bülteninde yer alan Beyoğlu'ndaki bir genç kızı uluorta sıkıştırıp daha sonra da yere yatırarak taciz etmeye çalışan kişinin de 16 suç kaydı bulunuyordu.
Yine aynı bültende Tuzla'daki çatışmada bir polisi yaralayıp kaçanlardan birinin yine 16 suç kaydı olduğu ortaya çıktı.
"Suç kaydı" denilince benim aklıma artık su üstünde taş kaydırmaca geliyor. Suçlular mevcut Ceza İnfaz Kanunu'nun üzerinde sudaki taş gibi sekip duruyorlar.
Madem tüm suçlular serbestçe dışarıda dolaşıp dehşet saçacaklar, cezaevlerini boşaltıp bizi içeri alsınlar. Orada daha güvende oluruz.



Yok böyle reklam (!)
Cem Garipoğlu'nun mezarının açılması işlemi sırasında ekrana gelen bir görüntü beni derin düşüncelere sevk etti.
Vücut kalıntılarının yüklendiği cenaze arabasının üzerinde kocaman harflerle Ekrem İmamoğlu'nun imzası ve İBB yazısı yer alıyordu. Cenazelerde tabutların üzerine yazılan ve son derece sakil bir görüntü oluşturan belediye isimlerine alışmıştım ama böylesini ilk defa görüyordum doğrusu.
Ölüm üzerinden "Başkan" reklamı ha? Allah taksiratınızı affetsin!



Evet ama yetmez
Atv Haber'in özel haberiydi. Batuhan Salık adlı çocuğumuz amansız bir hastalığın pençesinde şifa arıyordu ama tedavisi çok pahalıydı. Ailesinin bunu sağlamasına imkan yoktu. Batuhan koyu bir Galatasaray taraftarı ve Kerem Aktürkoğlu hayranıydı. Kerem ağabeyinden ve gönül verdiği takımından yardım istiyordu. Ertesi gün durumu hemen köşeme taşıyıp, Kerem ile birlikte Galatasaray camiasına yardım çağrısında bulundum.
Hafta sonu yine Atv'nin özel haberinden öğrendim ki, şimdilerde Portekiz liginde forma giyen Kerem Aktürkoğlu, ona bir video ile seslenip şifa dilemiş. Galatasaray Kulübü de tüm futbolcuların imzaladığı bir forma göndermiş.
Umarım sadece bununla yetinmemişlerdir. Aksi halde koca Galatasaray benim gönlümde küme düşer.

Ne demiş?
"Cenazeme kimsenin gelmesini istemiyorum. Ben kendi kendime giderim..." (Bülent Ersoy'un sahneden duyurduğu ilginç vasiyeti)

Gaf kürsüsü
Ekrem İmamoğlu, karşılama sırasında hızını alamayarak, araçta birlikte geldiği kişiyi de sarılıp öpmesin mi?



Zap'tiye
Bir çocuk tarafından icra edilen "Ben böyle dünyanın içine" isimli özgün ve epik çalışma.