Hizmet odaklı yönetimin en yeni müjdesi sporseverlere geldi. Yeni sezonla birlikte Şampiyonlar Ligi, UEFA Avrupa Ligi ve Konfederasyon Kupası, TRT ekranlarından 3 yıl boyunca şifresiz yayınlanacak.
Artık küçücük cep telefonlarının ekranlarında sürekli donan görüntülere mahkum kalmayacaksınız. Futbol keyfiniz, onca para ödemenize rağmen teknik yetersizliklere kurban gitmeyecek. Devletin televizyonunda takımlarımızın Avrupa maceralarını ücretsiz olarak keyifle izleme olanağı bulacaksınız.
Bu arada Cumhurbaşkanlığı İletişim Ofisi'nden dezenformasyonu önlemek adına bir de açıklama yapıldı:
"Bazı sosyal medya hesaplarından paylaşılan, 'TRT, Şampiyonlar Ligi yayın hakları için 100 Milyon Euro teklif vermiş. Bunun yarısı zarar yazar' iddiası doğru değildir. Söz konusu yayın hakları için sosyal medya hesaplarında paylaşılan rakamlar gerçeği yansıtmamaktadır. Yayın hakları maliyeti, TRT'nin reklam ve üyelik gelirleri gibi ticari girişimleri ile rahatlıkla karşılanabilecek düzeydedir. TRT, Türk futboluna desteğinin bir göstergesi olarak, Türk takımı maçlarını TRT 1 ve TRT Spor kanallarından şifresiz olarak halkımızın hizmetine sunacaktır."
Oh be... Dünya varmış...
Yılmaz Erdoğan'dan inciler
Artık "Yılmaz Erdoğan Türkçesi" diye bir şey olduğuna kendimi iyice inandırdım. Lirik, kitap aksanlı, devrik ve afili cümleler...
Yılmaz Erdoğan nedense her diyaloğun içine kamu spotu gibi bir mesaj gizleme ihtiyacı hissediyor. İnci Taneleri'nde de öyle yapmış. Malum, yeni kuşak sosyal medya etkisiyle aforizma delisi haline geldi ya, Yılmaz Erdoğan'ı da ekrana dönmek için bu cesaretlendirmiş olmalı. "Biri bu işten ekmek yiyecekse o ben olmalıyım" deyip, daldırmış kalemini mürekkep hokkasına.
Dizinin ilk bölümü boyunca herkes ağzının payını bir güzel aldı. Neredeyse her cümlenin sonu bir "kapağa" bağlandı. Telefon bağımlıları, telefonda konuşma adabını bilmeyenler, birbirine hatır sorup, gülümsemeyi bile zül addedenler, statüyü insaniyetten değerli görenler, Türkçeyi kuralsız konuşup yazanlar, mafyaya tapanlar, kontrol hastası anneler hatta müşteri seçen taksiciler bile Yılmaz Erdoğan'ın sivri kaleminden nasiplerini aldılar. Gelgelelim bunca "kamu spotunun" bir bölüme sığdırılma kaygısı, diziyi gerçeklerden soyutlayacak kadar didaktik kılmış.
Bu arada gençlerin diline pelesenk "Tabii ki de" lafı ile savaşan tek kişi ben değilmişim. Teşekkürler Yılmaz ortak.
Hazar Ergüçlü ise muhteşem oynamış. Keşke oyunculuğu, tanıtım amacıyla sadece "pavyon dansına" tahvil edilmeseymiş. Hakkını yemişler kızcağızın...
İnsafın kurusun ABD!
ABD'de Kenneth Eugene Smith isimli idam mahkumu geçen hafta infaz edildi. Özgürlükler ülkesi, medeniyetin savunucusu filan diye lanse edilen ABD'de hâlâ idam cezasının uygulanmasına mı yanayım, infaz sırasında uygulanan vahşi yönteme mi, bilemedim. Zira mahkumu saf nitrojen solumaya zorlamışlar. Gaz, vücuttaki tüm organları iflas ettirene kadar adam 22 dakika boyunca bağlı bulunduğu yatakta çırpınmış... Adalet Bakanı ise bu uygulamayı "En insani infaz yöntemi" diye savunmuş. Adaletin bu mu Adalet Bakanı?
Aslında bu uygulama ABD yönetimine pek yakıştı. İsrail'in Gazze'de çocukları öldürmesine koşulsuz destek veren hatta bombaları bitmesin diye Tel Aviv'e ikmal köprüsü kuran ABD'den insaf, izan, vicdan beklemek hayalcilik olurdu zaten...
Ne demiş?
A Haber'de Cansın Helvacı sordu: "Bizim ABD ile ilişkimiz nasıl?" Sabah Gazetesi Ankara Temsilcisi Okan Müderrisoğlu cevapladı: "Elbette parçalı bulutlu, yer yer gök gürültülü sağanak yağışlı. Ancak meteorolojik olarak açıklanabilecek bir durumda."
Zap'tiye
Depremle, savaşla, pahalılıkla bir arada yaşamayı öğrendik. Ama şu "geçmeyen öksürük" yok mu?..
Gaf kürsüsü
İnci Taneleri'nde sabah ezanı okunurken güneş ufuktan bir hayli yükselmişti. Oysa sabah ezanında ortalık karanlık olur.