Günlerden cumartesi... Aslında Yakından Kumanda'nın manşetinde mutlaka siz okurlarımızdan gelen bir yazının bulunması gerekiyor. Ama içinde bulunduğumuz özel durum nedeniyle, izniniz olursa bu kez ben size bir mektup yazmak istiyorum:
Sevgili dostlar, biliyorum sizler de bizim gibi evlerinize kapandınız. Hayat bazen bize ışığın değerini anlatmak için üzerimize perdelerini kapatır. Ama bir kaç dakika sonra gözlerimiz karanlığa alışır. Yeni ortama alışıp, karanlıkta yolumuzu bulmaya başlarız. Bugün de böyle bir sınav veriyoruz işte. Madem perdeler sıkı sıkıya kapalı, o halde karanlığın çirkinlikleri nasıl örttüğünün keyfini çıkartalım. Mum ışığının romantizmini yeniden keşfedelim mesela. Birbirimizi yeniden ve daha iyi tanımanın zevkine varalım.
Evde geçirdiğim şu bir hafta bana bir kez daha anlattı ki, insana en iyi gelen ilaç, en etkili aşı, aileyle sevgi içinde paylaşılan dakikalardır. Neler öğrenmedim ki şu bir hafta içinde:
Çocuğu oyun alanına 'park edip' tüketim çılgınlığı sürüsünün bir üyesi haline gelerek, ihtiyacım olsun olmasın, alışveriş merkezinde fuzuli yere bir aşağı bir yukarı dolaşmak yerine, evde çocuğumla uydurduğum maceraların içine dalmak ne güzelmiş meğer. Televizyona alık alık bakmadan, cep telefonunun esiri olmadan, tüm elektroniği terk ederek 'ailece' sohbet etmek de öyle. İş güç yüzünden yüzünüze hasret eşinizle, çocuğunuzla adeta yeniden 'aile' olmak... Ne garip şu virüsün bize ettikleri. Yabancılardan uzak, ailemize yakın tutuyor bizi. Olması gerektiği gibi...
Hep söylerim; bazen durmak, sadece 'durmak' gerekir. Şarj olmak, hayatımıza çeki düzen vermek, geriye dönüp kat ettiğimiz mesafeyi ölçmek, hesapları temize çekmek için durmak... Boş boş durmaktan söz etmiyorum tabii ki. Kitap okumalı bol bol. Güzel filmler izlemeli. Kaliteli müzikler dinlemeli. Dostlarla fikir tokuşturmalı sanal alemde. Ve dua etmeli bol bol... Sadece kendimiz ve sevdiklerimiz için değil, tüm insanlık için... Özellikle de şu mübarek günde... Varsa bahçede, yoksa balkondaki bir saksıda toprağa değmeli, çiçek ekmeli, yok edici virüse inat...
Hayat dışarıda durmuş gibi yapıyor olabilir. Evinizde tomurcuklandırın hayatı, yaşayın, yaşatın...

EĞİTİM PROGRAMLARININ TAM SIRASIDIR
Okurumuz Garip Arı'nın da bu özel günler için özellikle televizyon kanallarına tavsiyeleri var:
"Sevgili Yüksel Bey, sizi yıllardan beri severek takip ediyorum. Olağanüstü günler yaşadığınız şu zamanlarda eğitim gibi hayati bir konuda televizyonlarda tek bir program vardı. Ülke TV'de İsmail Yolcu ve Bonus Hoca Süleyman Beledioğlu'nun sundukları her cuma günü yayınlanan Genç Vizyon programı. Maalesef artık yayınlanmıyor. Yıllardan beri çocuklarımıza TV programları ile destek olan Bonus Hoca'yı ve İsmail Yolcu'yu yeniden ekranlarda görmek istiyoruz. Yaklaşan hayati LGS ve YKS sınavları öncesinde lütfen biz ailelerin sesine kulak verin. Son sözüm TRT'ye: Verdiğimiz vergilerin karşılığı olarak kamu yayıncılığı ilkesi gereğince bugünlerde dahi ekranlarda eğitim konusunda Bonus Hoca gibi bir duayene yer vermeyi düşünmez misiniz acaba? Saygılarımla."

NASIL OKUYACAĞIZ?
Serhan Soner adlı okurumuz önemli bir konuya değiniyor: "Yüksel Bey merhaba, Hekimoğlu dizisinin her bölümünün sonunda sağlıkla ilgili kamu spotu gibi bir mesaj verdikleri jenerik yazıları geçiyor. Fakat akan mesaj o kadar kısa süre gözüküyor ki okumaya zaman yetmiyor. Bunu dile getirseniz çok iyi olur, teşekkürler..."

GAF'LET KÜRSÜSÜ
Yasak olmasına rağmen açık tutulan kahvehanedeki yaşlı adama muhabir sordu: Virüs var bilmiyor musunuz? ADAM: Var da bize mi gelecek?

ZAP'TİYE
Çocuklar ölürken sesini çıkarmayan dünya, şimdi çocukları öldürmeyen bir virüs tarafından boğuluyor. Başka yorumum yok...

NE DEMİŞ?
SHOW HABER MUHABİRİ: Nereye gidiyorsunuz? Evde olmanız gerekmiyor mu? YAŞLI VATANDAŞ: İşim var, işe gidiyorum. MUHABİR: Ne işi? VATANDAŞ: Eve simit almaya gidiyorum.