Bu aralar Animal Planet kanalını daha çok izler oldum. Sebebi; ailemizin yeni üyesi altı aylık Yorkshire Terrier yavrusu Kuki... Özellikle Kedisiz Olmaz ve Benim Belalı Kedim'i onun için izliyorum. Çünkü bizim yaramaz, ekrandaki kedilere kilitleniyor ve bu süre içinde haylazlıklarına bir süre ara veriyor.
Geçen hafta sonu, Kedisiz Olmaz programında müthiş bir habere tanık oldum. Dünyada kedilere böbrek nakli yapılan ilk ve tek hayvan hastanesi, ABD'nin Pensilvanya eyaletindeymiş. 1998'den beri uygulanan programla; donör (verici) kedilerden alınan böbrekler, ihtiyaç sahibi 140 kediciğe nakledilmiş.

SON NEFESTE HAYAT...
Tabii herkes gibi ben de donör kedilerin nereden bulunduğunu merak ettim. Yoksa hasta kedilerin sahipleri, gözlerine kestirdikleri sahipsiz sokak kedilerini kulaklarından tutup hastaneye mi götürüyorlardı?
Böyle bir şeyin ABD'de meydana gelmesinin olanaksız olduğunu, programın ilerleyen dakikalarında anladım. Meğer sokaktan toplanan ve hastalıkları nedeniyle uyutulmak üzere olan kediler, hastane tarafından kurtarılıyormuş.
Önce tedavi ediliyor, sonra da donör olarak kullanıldıktan sonra da hayatları boyunca bakım ve koruma altına alınıyorlarmış.

YARADAN'DAN ÖTÜRÜ...
Benim izlediğim bölümde; böbrek yetmezliği çeken Opie adlı 9 yaşındaki Siyam Regdall cinsi kediye böbrek nakledildi. Yedi saatlik operasyon başarılı geçti ve Opie de, ona böbreğini veren Karen da çabucak iyileşti. En dramatik bölüm; Opie'nin nekahet dönemindeyken hayatını kurtaran Karen ile karşılaştığı sahneydi. Aralarında hemen bir duygusal bağ kuruldu.
Opie'nin Karen'a minnet dolu bakışlarını fark etmemek imkansızdı. Bunun üzerine Opie'nin sahibi, Karen'ı da evlat edinip evinin kapılarını açtı. Her ikisinin de evdeki sarmaş dolaş halleri, en katı yürekleri bile ısıtacak cinstendi.
9 yaşındaki Siyam Regdall cinsi kedisi Siyami'yi yıllar önce böbrek yetmezliği nedeniyle kaybeden bendenizin ne hale geldiğini de varın siz tahmin edin...
Eminim bu satırları okurken, 'Memlekette insanlar böbrek bulamazken, adamın yazdığına bakın' diye düşünen, hayatlarında bir kez olsun bir hayvana el sürmemiş kişiler vardır. Onlara diyecek sözüm yok. İnsan olsun, hayvan olsun; yaratılanı 'Yaradan'dan ötürü' sevmeyi öğrenememişlere, 'vicdan nakli' için dua etmekten gayrı...