LEVENT Yüksel...
En sevdiğim seslerden biri... Sadece sesi mi?
İnsanlığı, alçakgönüllülüğü, güler yüzü, girdiği her ortama taşıdığı pozitif enerjisi ve asla yapıştırma durmayan hınzır ama utangaç çocuk halleriyle izlemekten, dinlemekten asla sıkılmayacağım biri.
Levent'in son 10 yılda çıkardığı neredeyse tüm albümler bu köşede övgü ile okura tanıtıldı ama son albümünde biraz 'şarkı bulma güçlüğü' çektiğine kanaat getirdim. O, insanın içine işleyen, diline dolanan, ruhunu emziren eski şarkılarını arar gibi oldum.

Aslında bu, sadece Levent Yüksel için söz konusu olan bir durum değil. Tıpkı artık dizi ve film konularının tükenmesi gibi, şarkılar da tükeniyor sanki. Şöyle bir zihninizi yoklayın, son 10 yılda 'klasik' olmaya aday kaç şarkı çıktı?
Ardı ardına 10 tanesini sayabilir misiniz?
Örneğin 'Tuvana' gibisi geldi mi?
Yine de Levent Yüksel'in 'Topyekün' albümü dinlemeye değer.
En azından altyapı özeni ve müzikal zenginliği ile birleşen 'emek yoğun çalışma', ilk dinleyişte olmasa bile diğer denemelerde mutlaka kulağa çarpıyor. Benim albümdeki favorim ise bir Sezen Aksu şarkısı olan Sardunya... Sadece bu şarkı için bile albümü almaya değer.