Dün bu sütunlarda medyanın Ağca olayındaki abartılı tavrını eleştiren bir yazı kaleme almıştım. En büyük kaygılarımdan biri de genç neslin Ağca örneğine bakarak, "Nasıl olsa 25 yıl sonra kahraman olup, lüks otel odalarında ağırlanacağım. Bir ünlü gazeteciyi de ben vursam mı acaba?" şeklinde tehlikeli bir düşünce girdabı içine girmesiydi. Ben kafamda bunları evirip çevirirken, eski bir okurumdan son derece anlamlı ve benim kaygılarımı tamamen doğrulayan bir elektronik posta geldi. Okurumun adını gizli tutarak, aynen yayınlıyorum: "Sayın Aytuğ, belki beni hatırlarsınız. Siz Vatan'da yazarken sizinle telefonda dizi hataları nedeniyle görüşüp, bir kez de ziyaretinize gelen emekli yarbay... Bugün Ağca ile ilgili yazınızı okuyunca 30 yıl geriye dönüp, o günleri yeniden yaşadım. Ağca kaçırıldığında ben o cezaevinin bulunduğu tugayda görevliydim. Dün 28 yaşındaki oğlumla konuşurken bana ironi olarak şöyle dedi: 'Salak gibi bu devlete 30 yıl hizmet edip, hükümetin vereceği emekli maaşı zam oranını bekleyen geçim derdindeki adam olacağına, o günlerde sansasyon yaratan bir tetikçi olsaydın, hiç olmazsa şimdi alacağın dolarlarla biz rahat ederdik...' İnanın bu şakaya ne diyeceğimi bilemedim." Ben de bu mektuba ne diyeceğimi bilemedim...