Siyasi bir sembol haline gelen "göbeğini kaşıyan adam" sonunda beyaz perdede ete kemiğe büründü. Şahan Gökbakar'ın televizyon tiplemesi Recep İvedik'in film versiyonunu keyifle izledim. Eğer yüksek beklentilerinizi fuayede bırakıp, sadece eğlenmek üzere salona girerseniz, kahkaha dolu iki saat geçirebilirsiniz. Salondan çıkarken filmden beyninizde hiçbir tortu kalmıyor. Sanki gri hücrelerinizi deterjanlı su dolu bir kavanozda şöyle bir çalkalayıp, tekrar kafatasınıza yerleştirmiş gibi hissediyorsunuz. Şahan-Togan Gökbakar kardeşler tıpkı Gen'deki gibi tahmin edilenin üzerinde bir başarı yakalamışlar. Recep İvedik, "Gülün, eğlenin, detayları da fazla düşünmeyin" tarzı, sabun köpüğü filmlerden... Ekibe bir televizyon tiplemesini filme dönüştürme cesaretini veren ise Borat karakterinin tüm dünyada elde ettiği başarı olmalı. Ancak Borat ile Recep İvedik'in tarzı birbirinden çok farklı. Bizim Recep güldürmek için bazen "geriden salınan doğal gazla bira şişesi devirme yarışı" gibi espri sığlıklarında karaya oturuyor mesela... Ülkemizde mizah anlayışı; "durum komedisinden", "karakter komedisine" doğru hızlı bir değişim geçiriyor. Bunun en tipik örneği ise Avrupa Yakası... Daha önce durum çelişkileri üzerine kurulan senaryo, giderek Burhan Altıntop, Şahika ve Makbule'nin sırtına bindirildi. Recep İvedik de durumlar yerine "tiplemeye" gülünen bir TV parodileri derlemesi gibi... Film, Türk işi senaryoların kronik rahatsızlığı olan "final" kabızlığına yakalanmış. Beni rahatsız eden bir başka konu ise magandalığın, kaba sabalığın ve kural tanımazlığın "sempatik" gösterilmeye çalışılması. Recep İvedik, sanki biraz King Kong'a ya da Aslan Adam'a benzetilmiş. "Yaratıklar da sever" klişesi, filmin neredeyse her karesine kalın beton çivileriyle çakılmış. Yine de Recep İvedik'in kahkaha servisinden nasibini almak isteyenlere filmi tavsiye ediyorum. Ve filmin, beklenenin çok üzerinde bir gişe yakalayacağını iddia ediyorum.